Page 259 -

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

อย่างไรก็ตามแม้ว่าสมุนไพรจะมีประโยชน์ต่างๆ แต่การนำมาใช้ในสัตว์นั้นจำเป็นต้องใช้ให้

ถูกต้องและเหมาะสม เนื่องจากสารที่มีอยู่ในสมุนไพรนั้นมีความผันแปรจากหลายปัจจัยอาทิ

1. การเขตกรรม วิธีการปลูก การเตรียมดิน ตลอดจนการให้ปุ๋ยจะมีผลโดยตรงต่อ

ปริมาณและคุณภาพของสารออกฤทธิ์ในสมุนไพร

2. การเก็บเกี่ยว อายุของพืชและวิธีการเก็บเกี่ยวมีผลโดยตรงต่อปริมาณสารออกฤทธิ์

3. สายพันธุ์และชิ้นส่วนของพืชสมุนไพร มีผลต่อชนิดและปริมาณของสารออกฤทธิ์

4. สภาพแวดล้อมทั้งอุณหภูมิ และความชื้นมีผลต่อการสังเคราะห์สารออกฤทธิ์ของพืช

ด้วยเหตุนี้จึงจำเป็นต้องมีการควบคุมปริมาณสารออกฤทธิ์ที่ใช้ในสัตว์ให้คงที่เสมอ เพื่อให้

ผลตอบสนองของสัตว์มีความสม่ำเสมอ อีกทั้งลดโอกาสที่จะเป็นพิษต่อตัวสัตว์อีกด้วย

เอกสารอ้างอิงท้ายบท

จุฑารัตน์ เศรษฐกุล.2539. คุณภาพที่ผู้บริโภคเนื้อสัตว์ยุคข่าวสารไร้พรมแดนคาดหวัง. สัตว

บาล 6(34): 27-35
Arbeitsgemeinschaft fuer Wirkstoff in der Tierernaehrung e.V. (AWT).1998.

Enzymes in Animal Nutrition. Bonn, Germany

Baurngartner, M. and R. Blum. 1997. More lean meat thanks to L-carnitine. Int.

Pig Topics. 12: 21-22

Bergman, E.N. 1990. Energy contribution of volatile fatty acids from the gastro-
intestinal tract in various species. Physiol. Rev. 70: 567-590

Caret, R.L., K.J. Denniston and J.J. Topping. 1993. Principle and applications of

organic biological chemistry. Brown. Publisher, Dubuges. 557pp.

Djouzi, Z and C. Andrieux. 1997. Compared effect of three oligosaccharides on

metabolism of intestinal microflora in rats inoculated with a human
faecal flora. J. Nutr. 28: 313-324.

Eeckhout, W. and M. De Paepe. 1994. Total phosphorus, phytate-phosphorous

and phytase activity in plant feedstuffs. Anim. Feed Sci.Technol. 47:

19-29.

สารเสริมในอาหารสัตว์ 256