Page 49 -

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

2-15

(1) ปาดงดิบเมืองรอน เปนปาที่อยูในเขตที่มีความชุมชื้นสูง ไดรับอิทธิพลจากลมมรสุม มี
ปริมาณฝนตกเฉลี่ยเกินกวา 1500 มม ตอป ดินมีความชุมขึ้นอยูตลอดเวลา ขึ้นอยูไดทั้งในที่ราบและที่เปนภูเขา

สูง มีกระจายอยูทั่วไปตั้งแตภาคเหนือลงไปจนถึงภาคใต ตามปกติจะไมเกิดไฟไหมปาชนิดนี้ เนื่องจากเปนปาที่
มีความชุมชื้นมาก สามารถแบงยอยตามสภาพความชุมชื้นและระดับความสูงต่ําของภูมิประเทศออกเปน
3 ชนิด ดวยกันคือ
(1.1) ปาดงดิบชื้น(tropical evergreen rain forest) ปาชนิดนี้โดยทั่วไปเรียกวา

ปาดงดิบหรือปาฝน เปนปาที่มีอยูมากทางภาคใตและฝงทะเลตะวันออกแถบจันทบุรี โดยทั่วไปจะมีปริมาณ
น้ําฝนมากกวา 2,000 มม. ตอป สภาพปามักจะรกทึบ ประกอบดวยพันธุไมมากมายหลายรอยชนิด ไมชั้นบน
สวนใหญเปนไมในวงศยาง (Dipterocarpaceae) มีลําตนสูงใหญตั้งแต 30 ถึง 50 เมตร มีเถาวัลยและพวก
ปาลม (Palmae) ปรากฏอยูมากโดยเฉพาะหวาย นอกจากนั้นก็มีไมพุม ไมลมลุก และไมไผตางๆ บนตนไมก็

มักจะมีกลวยไมชนิดตางๆ อีกทั้งปรากฏมีมอสและเฟรน ขึ้นอยูทั่วไป รวมทั้งมีเถาวัลยมากกวาปาชนิดอื่น อยู
บางโดยเฉพาะตามบริเวณที่มีความชุมชื้นมากๆ และสามารถแบงโดยอาศัยความแตกตางในดานความสูงเหนือ
ระดับน้ําทะเลและองคประกอบชนิดพันธุไม ออกเปน 2 สังคมยอย คือ
(1.1.1) สังคมปาดงดิบชื้นในระดับต่ํา (lower evergreen rain forest)

เปนปาดงดิบขึ้นที่ปกคลุมพื้นที่ราบและบริเวณเชิงเขาเรื่อยขึ้นไปจนถึงระดับความสูงไมเกิน 600 เมตร เหนือ
ระดับน้ําทะเล จําแนกชั้นเรือนยอดออกไดเปน 2 ชั้น คือ ชั้นบนเปนไมใหญสูงเกินกวา 30 เมตร เรือนยอดชั้น
รองลงมาเปนไมขนาดกลางมีความสูงต่ํากวา 30 เมตร

(1.1.2) สังคมปาดงดิบชั้นในระดับสูง (upper evergreen rain forest)
จะปกคลุมพื้นที่ลาดเขาที่สูงขึ้นไปในชวง 600 ถึง 900 เมตร เหนือระดับน้ําทะเล จําแนกชั้นเรือนยอดของ
ตนไมออกไดเปน 2 ชั้น เชนกัน
(1.2) ปาดงดิบแลง (seasonal rain forest หรือ semi evergreen forest)
เปนปาดงดิบที่มีชนิดพันธุไมประเภทที่ผลัดใบผสมอยูคอนขางมาก มีการกระจายอยูทั่วไปอยางกวางขวาง

โดยเฉพาะภาคที่มีฤดูแลงระหวาง 4-6 เดือน ไดแก ภาคกลาง บางสวนในภาคเหนือและภาค
ตะวันออกเฉียงเหนือ สวนมากจะปกคลุมพื้นที่ราบลุม ตามบริเวณหุบเขาที่มีระดับความสูงจากน้ําทะเล
ประมาณ 300-600 เมตร มีปริมาณน้ําฝนเฉลี่ยประมาณ 1000-1500 มม. ตอป โครงสรางของปาประกอบไป

ดวยเรือนยอด 3 ชั้น ไมเดนของเรือนยอดชั้นบนมีความสูงตั้งแต 25 เมตร ขึ้นไป
(1.3) ปาดงดิบเขา (montane forest หรือhill evergreen forest) เปนปาดงดิบที่
ขึ้นอยูบนพื้นที่ระดับสูงจากน้ําทะเลตั้งแต 1000 เมตรขึ้นไป มีปริมาณน้ําฝน 1500-2000 มม ตอป กระจายอยู
ตามยอดเขาสูงทั่วทุกภาคของประเทศ ใตสุดปรากฏที่ยอดเขาหลวง จังหวัดนครศรีธรรมราช แตสวนมากจะอยู

ตามบริเวณยอดเขาทางภาคเหนือ เชน ดอยอินทนนท ดอยเชียงดาว และดอยปุย เปนตน สําหรับภาคกลาง
และภาคตะวันออกเฉียงเหนือก็มีอยูบาง เชน เขาใหญ ภูกระดึงและยอดเขาอื่นๆ ที่สูงเกินกวา 1000 เมตรขึ้น
ไปในหลายจังหวัด ปาชนิดนี้อาจแบงตามลักษณะโครงสรางของปาออกเปน 2 สังคมยอยคือ
ปาดงดิบเขาระดับต่ํา (lower montane forest) ที่อยูในระดับความสูงจากน้ําทะเล

1000 ถึง 1800 เมตร เปนปาที่ประกอบไปดวยไมขนาดสูงใหญ มีเรือนยอดชั้นบนสูงถึง 30 เมตร มีไมขึ้นอยู
หนาแนน มีไมในวงศกอ (Fagaceae) เปนไมเดนผสมกับไมในสกุลอื่นๆ ตามพื้นปาจะมีซากพืช (litter) ทับถม
ไมมากนัก ตามตนไมก็มีพืชเกาะติดนอย