Page 90 -
P. 90
โครงการรวบรวมและจัดทําเอกสารวารสารอิเล็กทรอนิกส์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
ปีที่ 19 ฉบับที่ 1 (มกราคม-มิถุนายน 2555) 79
ซึ่งการวิจารณ์แนวสุนทรียะเป็นแนวทางที่นักวิจารณ์ของวงวรรณคดีนิยมน ามา
วิจารณ์วรรณคดีโบราณหรือวรรณคดีร้อยกรองมากที่สุด โดยพิจารณาความ
ไพเราะของเสียง ความหมายของค า ส านวนโวหารและรูปแบบทาง ฉันทลักษณ์
ตามแนวทางของวรรณคดีสโมสร นอกจากนี้ยังพบว่าหม่อมราชวงศ์สุมนชาติ
สวัสดิกุล แกนน าในการก่อตั้งวงวรรณคดียังเป็นผู้ต่อต้านแนวคิดของลัทธิมากซ์
อีกด้วย ดังจะเห็นได้จาก “ได้รับค าสั่งไปร่วมปฏิบัติการพิเศษกับอธิบดีกรมต ารวจ
เพื่อติดต่อกับผู้เชี่ยวชาญของสหรัฐอเมริกาที่มาปฏิบัติราชการลับ เพื่อเตรียมงาน
ในด้านสงครามจิตวิทยาและงานในกรมประมวลราชการแผ่นดินให้ร่วมมือกับ
ราชการต ารวจรักษาความสงบเรียบร้อยในกรณีเกี่ยวกับการแพร่ลัทธิคอมมิวนิสต์
ในมหาวิทยาลัยในปี 2495” (โสภา ชานะมูล, 2546 :139) ฉะนั้นจึงกล่าวได้ว่านัก
วิจารณ์ของวงวรรณคดีมุ่งธ ารงวรรณคดีโบราณของไทยไว้โดยละเว้นที่จะกล่าวถึง
แนวทางการวิจารณ์ที่เกิดขึ้นในช่วงเวลาดังกล่าว อาทิ แนวลัทธิมากซ์ และ
นอกจากนี้นักวิจารณ์ของวงวรรณคดียังมีการธ ารงวรรณคดีโบราณหรือวรรณคดี
ร้อยกรองโดยการปฏิเสธที่จะน าวรรณกรรมสมัยใหม่อย่างนวนิยายมาแนะน าหรือ
วิจารณ์ ทั้งๆ ที่ยุคหลังสงครามโลกครั้งที่ 2 เป็นยุคที่นวนิยายและเรื่องสั้นก าลัง
ได้รับความนิยม และจากการศึกษาวารสารวงวรรณคดีไม่พบว่ามีการน า
วรรณกรรมดังกล่าวมาแนะน าหรือวิจารณ์ไว้ในวารสารเลย กล่าวได้ว่าวารสารวง
5
วรรณคดีได้บันทึกบทบาทของนักวิจารณ์กลุ่มอนุรักษนิยม ที่มุ่งธ ารงวรรณคดี
โบราณของไทยไว้เป็นหลัก
5
นักวิจารณ์กลุ่มอนุรักษนิยม คือ “นักวิจารณ์ที่ให้ความสนใจในวรรณคดี
โบราณของไทยและใช้แนววิจารณ์แบบประเพณีที่นิยมกันมา” (รื่นฤทัย สัจจพันธุ์,
2532: 87) และ “เป็นผู้ทรงคุณวุฒิในทางภาษาและวรรณคดี” (ธัญญา สังขพันธานนท์,
2529: 75)
