Page 144 -
P. 144
โครงการรวบรวมและจัดทําเอกสารวารสารอิเล็กทรอนิกส์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
ปีที่ 19 ฉบับที่ 1 (มกราคม-มิถุนายน 2555) 133
ไม่เพียงการพิมพ์ค าไทยโดยใช้ตัวพิมพ์ไทยเสมือนโรมันที่ไปสับสนกับ
ภาษาอังกฤษแล้ว แต่ยังท าให้ค าภาษาอังกฤษสับสนเป็นภาษาไทยได้อีกด้วย ใน
ตัวอย่างเป็นความสับสนของตัวอักษรพิมพ์เล็ก (lowercase) “nu, un, su, และ us”
ซึ่งหากพิมพ์ตัวอักษรด้วยแบบตัวพิมพ์โรมันมาตรฐานอย่าง Times New Roman
ก็สามารถอ่านได้ตามอักษรจริง แต่หากลองปรับไปใช้แบบตัวพิมพ์อื่นอาจพบ
ปัญหาความสับสนข้ามภาษาขึ้นดังตัวอย่างภาพที่ 19
ภาพที่ 20 เปรียบเทียบความสับสนที่เกิดขึ้นจากการใช้แบบตัวพิมพ์ไทยเสมือนโรมัน
(กรณีตัวพิมพ์ใหญ่)
ในทางกลับกัน หากเปลี่ยนจากตัวพิมพ์เล็กเป็นตัวพิมพ์ใหญ่ด้วยอักษร
ชุดเดียวกัน ก็อาจเกิดความสับสนขึ้นมาใหม่ แตกต่างจากเดิม (เปรียบเทียบกับ
ภาพที่ 19)
อีกตัวอย่างหนึ่ง สมมุติพิมพ์ค าเดี่ยวๆ ค าว่า “นัสนันท์” เป็นภาษาอังกฤษ
“nusnun” เนื่องจากเจอคู่สับสนทุกตัวอักษรที่ใช้ การเลือกแบบตัวพิมพ์จึงต้อง
ระมัดระวังเป็นอย่างมาก ในตัวอย่างภาพที่ 21 การเลือกใช้แบบตัวพิมพ์ต่างกันจะ
เกิดความสับสนขึ้นต่างกัน ถ้าใช้ตัวพิมพ์ DB Quanthong จะท าให้สับสนหรืออ่าน
เป็น กน-รก-นก หรือ กะ-นอน-กะ-หนก ก็เป็นได้ หรือถ้าใช้ตัวพิมพ์ DB Sharp
อาจท าให้สับสนหรืออ่านเป็น ทะ-นอน-ทะ-นด หรือ ทน-รด-นด ก็เป็นได้ แม้แต่ใช้
ตัวพิมพ์ Times New Roman ก็ยังมีแนวโน้มจะอ่านเป็นภาษาไทยได้เหมือนกัน
