Page 280 -

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

3-12

18) กําหนดแนวปฏิบัติงานที่แนนอนชัดเจนเกี่ยวกับการแกไขปญหาการทําลายปาไมใน
รูปแบบตางๆ เชน การทําไรเลื่อนลอย ภัยจากไฟปา การทําลายปาจากชนกลุมนอย การรุกล้ําพื้นที่ปาจาก
เชิงเขา โดยใหมีการกําหนดมาตรการและขั้นตอนที่แนนอนชัดเจน เกี่ยวกับการปราบปรามและการลงโทษ

ผูกระทําผิด รวมทั้งการจัดตั้งศูนยรวมการปราบปรามในแตละภาค และใหมีมาตรการการลงโทษเจาหนาที่
ของรัฐ ผูมีอิทธิพลและผูกระทําผิดไวเปนหลักในการปฏิบัติงานของหนวยราชการและภาคเอกชน
19) กําหนดใหมีสิ่งจูงใจในการสงเสริมการปลูกปาภาคเอกชน
20) กําหนดใหมีการวางแผนทรัพยากรมนุษยและการตั้งถิ่นฐานในทองถิ่น ใหสอดคลอง
กับการใชทรัพยากรและการอนุรักษทรัพยากรธรรมชาติของประเทศ”

(3) ความเปนไปไดของนโยบายปาไมแหงชาติ พ.ศ. 2528
หลังจากมีนโยบายปาไมแหงชาติแลว เกษม จันทรแกว (2529: 56-58) ไดวิเคราะหความ
เปนไปไดของนโยบายปาไมแหงชาติไวดังนี้

“นโยบายปาไมทั้ง 20 ขอนั้น มีประเด็นสําคัญที่พอสรุปได 5 ประเด็น คือ
ประเด็นแรก การแบงพื้นที่ที่เปนปาไมและพื้นที่ที่ไมใชปาไม โดยจะตองดําเนินการอยาง
รวดเร็ว ซึ่งในการแบงพื้นที่ทั้งสองประเภทนี้จะตองใชหลักเกณฑและวิธีการที่เหมาะสม โดยเฉพาะการ

กําหนดพื้นที่ปานั้นตองเปนบริเวณที่มีความลาดชันเกินรอยละ 35 (โดยทําการวัดในพื้นที่ที่มีความลาดชัน
ไมนอยกวาหนึ่งกิโลเมตรในแผนที่) อีกทั้งอาจจะใชชนิดปา สภาพความอุดมสมบูรณของปา การกําหนดชั้น
คุณภาพลุมน้ําอยางใดอยางหนึ่งหรือทุกกรณีเขาชวยในการดําเนินงานการกําหนดพื้นที่ดังกลาวนี้ จะไดพื้นที่ปา
อนุรักษและปาเพื่อผลิตไมควบคูกันไปในอัตรารอยละ 15 และ 25 ของพื้นที่ประเทศ (320.7 ลานไร) ตามลําดับ
รวมเปนพื้นที่ปาไมรอยละ 40 ของพื้นที่ประเทศ ในการกําหนดตัวเลขพื้นที่ปาไมรอยละ 40 นี้มิไดหมายความวา

รัฐบาลจะตองเปนเจาของปาเองรอยละ 40 ทั้งหมด ตามขอเท็จจริงของคณะกรรมการนโยบายปาไมแหงชาติ พ.ศ.
2528 นั้น ตองการใหเปนเอกชน บริษัท หางรานและรัฐวิสาหกิจดวย ดังนั้น รัฐบาลจึงอาจครอบครองปาไมไมถึง
รอยละ 40 อนึ่ง จากการศึกษาของกรมพัฒนาที่ดินในการจําแนกสมรรถนะที่ดินพบวา พื้นที่ที่มีความลาดชันเกิน

รอยละ 35 จึงมีปริมาณประมาณ 100 ลานไร หรือประมาณรอยละ 31 ของพื้นที่ประเทศ ในกรณีเชนนี้พอจะเห็น
วา พื้นที่ปาไมที่ตองการรอยละ 40 ของพื้นที่ประเทศนั้น คงตองครอบคลุมพื้นที่ที่มีความลาดชันต่ํากวารอยละ
35 ซึ่งนาจะเปนพื้นที่ของปาเอกชนอยางยิ่ง
ประเด็นที่สอง เมื่อพื้นที่ประเทศไดแบงปาไมออกจากพื้นที่ที่มีการใชประโยชนอื่นๆ แลว

นั้น ก็จะไดขนาดและสถานที่ปาไมเปนปาอนุรักษและปาเพื่อผลิตไม งานในประเด็นนี้ก็มีทั้งงานปองกันและ
ปลูกปาเพิ่มเติม เพื่อใหไดพื้นที่ปาไมตามที่กําหนดคือรอยละ 40 ของพื้นที่ประเทศ ซึ่งการดําเนินงานนี้ ใน
นโยบายปาไมแหงชาติ พ.ศ. 2528 มิไดระบุใหแนชัดวาจะใชเวลากี่ป แตควรจะไมนานเกินไปนัก อยางไรก็ดี
การปองกันและการปลูกปาในพื้นที่เสื่อมโทรมนี้ จะมีสวนตอการใหผลผลิต ใหไมใชสอย ใหของปา และให

การคุมครองทางสิ่งแวดลอมดวย
ประเด็นที่สาม เปนประเด็นเกี่ยวกับการสงเสริมใหเอกชนมีบทบาทในกิจการปาไมทั้งการ
ทําไม ปลูกปา และปองกันรักษาปา โดยเอกชนไดรับประโยชน และรัฐบาลไดพื้นที่ปา ดังไดกลาวไวแตตน
แลววา ลําพังรัฐบาลแตผูเดียวนั้น ไมสามารถรักษาและฟนฟูปาได เอกชนจึงนาจะมีบทบาทใหเกิดผลดีตอ

กิจการปาไมได ในการสงเสริมใหเอกชนมีบทบาทนี้รัฐคงจะตองเตรียมการหลายๆ ประเด็น เชน การ
ปรับปรุงแกไขกฎหมาย จัดหาพื้นที่ ใหสิ่งชดเชยโดยไมตองเสียดอกเบี้ยในการกูเงิน หรือวิธีอื่นๆ ที่มีสวน
ชักจูงใหเอกชนเขามามีสวนในการพัฒนาพื้นที่ปาไมทั้งสิ้น