Page 25 -

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี

16

พบวาคาสีที่พบบอยและมีคาแตกตางกันจํานวน 256 สีก็เพียงพอตอการนําไปใช

แสดงภาพถายสีโดยทั่วไป คาสีที่พบบอยทั้ง 256 สีนี้เมื่อจัดเก็บในตารางทําใหเรา
สามารถอางสีแตละสีดวยคาดัชนีชี้ไปยังแตละแถวในตารางได การอางอิงจึงใชขอมูล

เพียง 8 บิต ดังนั้นการจัดเก็บภาพสีอินเด็กซขนาด N แถว M คอลัมน จะใช

หนวยความจําในการจัดเก็บภาพเพียว 8×N×M บิต = N×M ไบต ในขณะที่ภาพสีจริ

จะตองใชหนวยความจําในการจัดเก็บภาพที่มีขนาด ขนาด N×M เทากับ 24×N×M บิต
=3×N×M ไบต นั้นคือใชหนวยความจําเปนสามเทาของหนวยความจําที่ใชในการเก็บ

สีอินเด็กซ

1 4 5 54 0.1212 0.1952 0.1114

9 7 3 22 0.1578 0.2330 0.1363

4 12 6 10 0.1966 0.2655 0.1578
1 5 13 9 0.2240 0.2971 0.1790

2 7 4 7 0.2671 0.3017 0.1944

31 8 14 9 0.2889 0.4114 0.2135

รูปที่ 1.16 ภาพสีอินเด็กซ

1.5 การรับรูภาพ (Visual Perception of the Image)

เนื่องจากการประมวลผลภาพดิจิทัลมีวัตถุประสงคหลักขอหนึ่ง คือ เพื่อปรับปรุง

คุณภาพของภาพใหมีความเหมาะสมตอการมองเห็นและตีความโดยมนุษย เราจึงตอง

คํานึงถึงขอจํากัดในการมองเห็นสิ่งตาง ๆ ของตามนุษยดวย ระบบการมองเห็นของ
มนุษยจะประกอบไปดวยขั้นตอนหลักดังนี้

1. การรับภาพที่มองผานดวงตาของมนุษยและ

2. การตีความและรูจําวัตถุตาง ๆ ที่เปนองคประกอบภายในภาพดวยเซล visual
cortex ในสมอง