Page 137 -

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี

128 บทที่ 6

2. กรณีการดูดซับของตัวถูกดูดซับที่แตกตัวได จะไดคา θ ขึ้นกับความดัน p นอยกวา

การดูดซับของตัวถูกดูดซับที่ไมแตกตัว ยกเวนกรณีที่มีคา K ต่ํา (เชน 0.1 atm ) ดังแสดงในรูปที่
-1
6.5 จะเห็นวาคา θ ของตัวถูกดูดซับที่แตกตัวจะมีคานอยกวาคา θ ของตัวถูกดูดซับที่ไมแตกตัว ณ
ความดันและคา K เดียวกัน

รูปที่ 6.5 ไอโซเทอรมแลงเมียรของการดูดซับบนพื้นผิวของตัวดูดซับที่เปนของแข็งของตัวถูก

ดูดซับที่ไมแตกตัว (เสนทึบ) และตัวถูกดูดซับที่แตกตัวได (เสนประ) ในรูป
ความสัมพันธระหวางเศษสวนของการปกคลุมบนพื้นผิว (θ) และความดัน (p)

θ
-1
1.0 K = 10 atm
-1
K = 1 atm
-1
0.5 K = 0.1 atm

0.0 p / atm

012 34567 89 10

6.3.4 ไอโซเทอรมแลงเมียรของตัวถูกดูดซับที่เปนสารละลาย

ในการพิจารณาไอโซเทอรมแลงเมียรของการดูดซับของตัวถูกดูดซับ (adsorbate) ที่เปน

สารละลาย บนพื้นผิวของตัวดูดซับ (adsorbent) ที่เปนของแข็ง โดยใชตัวอยางการดูดซับของ

สารละลาย A บนพื้นผิวของตัวดูดซับ M ที่มีสมดุลระหวางการดูดซับและการหลุดออกจากพื้นผิว

ของโมเลกุลที่ถูกดูดซับ AM ดังสมการตอไปนี้

A(aq) + M(surface) k a AM(surface) (6.50)
k d

โดยที่ k , k = คาคงที่อัตราของการดูดซับและการหลุดออกจากพื้นผิวของ A ตามลําดับ
a d
k
และ K = สัมประสิทธิ์ของการดูดซับ = a (6.4)
k d