Page 141 -

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

5-7

3.1 การใช้ทรัพยากรธรรมชาติให้มีประสิทธิภาพให้เป็นฐานการ

ผลิตทางเกษตรและทรัพยากรไว้ส าหรับอนาคตโดยจะเน้น
3.1.1 การคุ้มครองเขตเกษตรกรรมที่อุดมสมบูรณ์เป็น

พิเศษ โดยเฉพาะพื้นที่เกษตรที่รัฐบาลได้ลงทุนระบบชลประทานและบริการขั้นพื้นฐานไปแล้วเป็นจ านวน

มาก ให้สามารถท าการเกษตรต่อไปตามศักยภาพของพื้นที่ เพื่อป้องกันการรุกล้ าและการเก็งก าไรน าที่ดินไป
ใช้ในกิจกรรมอื่นๆโดยมีมาตรการ ดังนี้

(1) พิจารณาเก็บภาษีในอัตราก้าวหน้ากับ
ผู้ที่ถือครองที่ดินในเขตการเกษตรไว้ โดยมิได้ใช้ประโยชน์หรือน าไปใช้กิจกรรมอื่น ตลอดจนพิจารณาน า

ระบบการเก็บภาษีจากผู้ที่ได้ประโยชน์จากราคาทรัพย์สินที่สูงขึ้น เนื่องจากอยู่ใกล้โครงสร้างพื้นฐาน

การเกษตรที่รัฐพัฒนาขึ้นเพื่อกระจายผลประโยชน์จากการพัฒนาให้เท่าเทียมกัน
(2) ศึกษาความเป็นไปได้ในการแก้ไขกฎหมาย

ที่เกี่ยวข้องให้มีผลในการคุ้มครองพื้นที่เกษตรกรรมในเขตชลประทาน เพื่อสงวนพื้นที่ดังกล่าวมิให้เปลี่ยน
สภาพการใช้ที่ดินเพื่อกิจกรรมอื่น

3.1.2 สนับสนุนการใช้ที่ดินอย่างเป็นระบบ

เพื่อลดความขัดแย้งระหว่างผู้ประกอบการเกษตรด้วยกันและผู้ประกอบอาชีพอื่น เช่น ชาวนากับผู้เลี้ยงกุ้ง
และชาวนากับผู้ท านาเกลือ เป็นต้น โดยใช้มาตรการจูงใจต่างๆ เช่น การใช้สินเชื่อที่มีเงื่อนไขผ่อนปรน

3.1.3 วางแผนการใช้ที่ดินเพื่อก าหนดเขตการใช้ที่ดิน

นั้นอย่างชัดเจน โดยสนับสนุนให้มีกฎหมายรองรับเพื่อเป็นแนวทางการพัฒนาโครงสร้างพื้นฐาน
ให้สอดคล้องกับการใช้ประโยชน์ของที่ดิน” (ส านักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคม

แห่งชาติ, 2534: 42)
วันที่ 21 ตุลาคม 2535 นาย ชวน หลีกภัย นายกรัฐมนตรีได้แถลงนโยบายของรัฐบาล

คณะที่ 50 ต่อรัฐสภา โดยมีนโยบายด้านการจัดการทรัพยากรธรรมชาติและสิ่งแวดล้อม ข้อ 4.8.1

ว่าจะก าหนดเขตการใช้ที่ดินให้เหมาะสมโดยค านึงถึงสมรรถนะของดิน และศักยภาพของพื้นที่เช่นเขตพื้นที่
เกษตรกรรม พาณิชยกรรม อุตสาหกรรม ชุมชน และพื้นที่ป่าอนุรักษ์ (ส านักงานเลขาธิการสภา

ผู้แทนราษฎร, 2540: 400)
วันที่ 4 เมษายน 2535 ได้มีการประกาศใช้พระราชบัญญัติส่งเสริมและรักษาคุณภาพ

สิ่งแวดล้อม พ.ศ. 2535 มีบทบัญญัติที่เกี่ยวข้องกับการคุ้มครองพื้นที่เกษตรกรรม ดังนี้

“มาตรา 43 ในกรณีที่ปรากฏว่าพื้นที่ใดมีลักษณะเป็นพื้นที่ต้นน้ า ล าธาร หรือมี
ระบบนิเวศน์ตามธรรมชาติที่แตกต่างจากพื้นที่อื่นโดยทั่วไป หรือมีระบบนิเวศน์ตามธรรมชาติที่อาจถูก

ท าลายหรืออาจได้รับผลกระทบกระเทือนจากกิจกรรมต่างๆ ของมนุษย์ได้โดยง่าย หรือเป็นพื้นที่ที่มีคุณค่า

ทางธรรมชาติหรือศิลปกรรมอันควรแก่การอนุรักษ์ และพื้นที่นั้นยังมิได้ถูกประกาศก าหนดให้เป็นเขต
อนุรักษ์ให้รัฐมนตรีโดยค าแนะน าของคณะกรรมการสิ่งแวดล้อมแห่งชาติมีอ านาจออกกฎกระทรวง

ก าหนดให้พื้นที่นั้นเป็นเขตพื้นที่คุ้มครองสิ่งแวดล้อม