Page 106 -
P. 106
ั
ิ
ิ
ุ
ิ
ิ
ื
์
โครงการพัฒนาหนังสออเล็กทรอนกสเฉลมพระเกียรต สมเด็จพระเทพรตนราชสดาฯ สยามบรมราชกุมาร ี
นิยมจายเงินให้กับนางสาวพอใจ และนางสาวพอใจนาตั๋วแลกเงินไปสลักหลังและส่งมอบให้กับนางสาว
่
ทิพย์ โดยนายขั้นเทพได้ลงชือไว้ด้านหนาตั๋วเงิน ซึงถือว่า นายขั้นเทพเปนผู้รับอาวัลตามมาตรา 939
่
็
่
้
วรรคสาม และวรรคสีถือว่า นายขั้นเทพเปนผู้รับอาวัลนายเปนต่อผู้สั่งจาย ดังนั้น หากนางสาวทิพย์นา
่
็
็
่
ตั๋วแลกเงินไปยืนให้นายนิยมจายเงิน แต่นายนิยมปฏิเสธการจายเงิน นางสาวทิพย์สามารถไล่เบี้ย นาย
่
่
่
เปนต่อ นางสาวพอใจ และนายขั้นเทพได้
็
หากนางสาวทิพย์เลือกทีจะไล่เบียนายขั้นเทพ เมื่อนายขั้นเทพยอมรับผิดตามตั๋วแลกเงินต่อนาย
่
้
้
เปนต่อ นายขั้นเทพย่อม “ได้สิทธิในอันจะไล่เบียเอาแก่บุคคลซึ่งตนได้ประกันไว้” ดังนี นายขั้นเทพจึง
็
้
้
สามารถไล่เบียนายเปนต่อได้
็
ส าหรับอายุความทีผู้รับอาวัลจะใช้สิทธิไล่เบี้ยบุคคลทีตนได้ประกัน หรือ บุคคลทีต้องรับผิดแทน
่
่
่
่
ี
ี
่
ผู้นั้น ได้มีค ำพิพำกษำฎกำท 815/2550 วินิจฉัยว่ามีอายุความ 10 ปีตามมาตรา 193/30 เนืองจากไมมี
่
็
กฎหมายก าหนดไว้เปนการเฉพาะ
้
ในคดีนี ศาลฎีกาวินิจฉัยว่า ธนาคาร น. ในฐานะผู้รับอาวัลได้ใช้เงินตามตั๋วสัญญาใช้เงินให้แก่
้
ส านักงานพระคลังข้างที ธนาคาร น. ย่อมได้สิทธิในอันจะไล่เบียเอาแก่ลูกหนีซึงเปนบุคคลทีตนได้
่
็
้
่
่
ประกันไว้ตาม มาตรา 940 วรรคสามประกอบด้วยมาตรา 985 และเปนกรณทไม่มีกฎหมำยก ำหนด
็
ี่
ี
อำยุควำมไว้โดยเฉพำะจึงมีอำยุควำม 10 ป ตำมมำตรำ 193/30
ี
105
เอกสารประกอบการสอนวิชากฎหมายว่าด้วยตั๋วเงิน โดย อ. ดร. ชีวิน มัลลิกะมาลย์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
