Page 104 -
P. 104
ิ
ิ
ุ
ั
ิ
ื
์
ิ
โครงการพัฒนาหนังสออเล็กทรอนกสเฉลมพระเกียรต สมเด็จพระเทพรตนราชสดาฯ สยามบรมราชกุมาร ี
่
่
่
็
่
ในประเด็นทีว่าความรับผิดของบุคคลทีตนเองประกันอยูตกเปนอันใช้ไมได้ การรับประกันด้วย
์
่
อาวัลก็ยังคงสมบูรณอยู ท าให้ผู้รับอาวัลยังคงต้องมีความรับผิดอยูมีค าพิพากษาทีนาสนใจ คือ ค ำ
่
่
่
่
ี
ี
็
พิพำกษำฎกำท 14562/2555 ซึงเปนเรื่องตั๋วสัญญาใช้เงิน
่
็
้
ในคดีนี โจทก์เปนผู้รับอาวัลในตั๋วสัญญาใช้เงิน โจทก์จึงอยู่ในฐานะเปนลูกหนีชั้นต้นเช่นเดียวกับ
็
้
่
้
้
้
จ าเลยร่วมที่อาจถูกบังคับให้ช าระหนีเมือใดก็ตามที่ตั๋วสัญญาใช้เงินถึงก าหนดช าระหนี ด้วยเหตุนี แม้
่
กระทรวงการคลังจะมีค าสั่งห้ามไมให้จ าเลยร่วมช าระหนีแก่ธนาคาร อ. ในฐานะผู้ทรง เปนเรืองทีจ าเลย
็
่
้
่
์
็
่
่
ร่วมได้รับประโยชนจากเงือนเวลาตามประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์มาตรา 192 วรรคหนึงก็เปน
่
เรืองเฉพาะตัวของจ าเลยร่วม ธนาคาร อ. ในฐานะผู้ทรงยังมีสิทธิที่จะเรียกให้โจทก์ในฐานะผู้รับอาวัล
่
่
็
ช าระเงินตามตั๋วสัญญาใช้เงิน การทีโจทก์ช าระเงินตามตั๋วสัญญาใช้เงินให้แก่ผู้ทรงจึงเปนเรืองของการ
้
ปฏิบัติการช าระหนีของลูกหนี ้
็
้
้
ค าพิพากษาฎีกานีจะเห็นได้ว่า กระทรวงการคลังห้ามจ าเลยซึ่งเปนลูกหนีชั้นต้นช าระหนี ท าให้
้
้
้
่
่
้
ลูกหนีชั้นต้นยังไม่ต้องรับผิดต่อผู้ทรง แตโจทก์ในฐำนะผูรับอำวัลก็ยังคงตองรับผิดอยู ค าพิพากษานี ้
่
สอดคล้องกับบทบัญญัติของกฎหมายว่า ความรับผิดของบุคคล (ซึงก็คือ จ าเลย) ทีตนเอง (ซึงก็คือ
่
่
็
็
โจทก์) ประกันตกเปนอันใช้ไมได้ (ตกเปนอันใช้ไม่ได้ เพราะกระทรวงการคลังห้ามจ าเลยช าระหนี) ผู้รับ
่
้
่
อาวัล (ซึงก็คือ โจทก์) ก็ยังต้องรับผิดอยู ่
่
จากค าอธิบายของ ศ. (พิเศษ) ไพฑูรย์ฯ ทีกล่าวมาข้างต้น พอจะอธิบายเพิ่มเติมเปน ตัวอย่ำง
็
ี่
่
ท 7.4 ได้ว่า นายนิยมออกตั๋วแลกเงินสั่งให้นายประจวบจ่ายเงินให้กับนายวอก เพือช าระหนีค่ายาเสพติด
้
้
ให้กับนายวอก และนายนิยมได้ไปหลอกนายอู๊ดว่า ช่วยมาประกันหนีตามสัญญาซื้อขายโทรศัพท์มือถือ
่
่
้
ให้ตนได้ นายอู๊ดหลงเชือจึงได้ลงนามด้านหนาตั๋วแลกเงินไป เมือตั๋วแลกเงินถึงก าหนด นายวอกได้นา
่
่
ตั๋วไปยืนให้นายประจวบจายเงิน แต่นายประจวบปฏิเสธการจายเงิน นายวอกจึงใช้สิทธิไล่เบี้ยนายนิยม
่
กรณีนี นายนิยมสามารถอ้างได้ว่า นายวอกไมใช่ผู้ทรงโดยชอบด้วยกฎหมาย เพราะนายวอกไมใช่ “ผู้มี
้
่
่
้
้
อ านาจแห่งมูลหนีที่จะถือและบังคับให้มีการใช้เงินตามตั๋วเงิน” เพราะนายวอกได้ตั๋วเงินมาจากหนีที่ตก
เปนโมฆะ
็
หากนายวอกเลือกทีจะฟองนายอู๊ดผู้รับอาวัล และนายอู๊ดยกข้อต่อสู้ว่า เมอนำยนิยมบคคลท ี ่
่
ุ
ื
่
้
ี
่
่
้
๊
้
้
้
่
้
้
ตนเองรับอำวัลไว ไมตองรับผิด นำยอูดในฐำนะผูค ำประกันก็ไมควรทจะตองรับผิดดวย ข้อต่อสู้
้
็
้
้
เช่นน เปนการต่อสู้ว่า ความรับผิดของบุคคลทีตนเองประกันอยูตกเปนอันใชไม่ได ในประเด็นนีมาตรา
ี
้
่
่
็
์
940 วรรคสองรับรองว่า “การรับประกันด้วยอาวัลก็ยังคงสมบูรณอยู” ดังนั้น นายอู๊ดไม่สำมำรถยกข้อ
่
้
่
ต่อสู้นีได้ แตอย่ำงไรก็ตำม นายอู๊ดสามารถยกข้อต่อสู้ทีมีต่อนายวอกซึ่งเปนผู้ทรงโดยตรงเพื่อปฏิเสธ
่
็
ความรับผิดได้ กล่าวคือ นายอู๊ดสามารถปฏิเสธความรับผิดโดยยกข้อต่อสู้ว่า (หากนายอู๊ดรู้เท็จจริง
่
ู
้
ี
่
ดังกล่าว) นายวอกไม่ใช “ผูมอ ำนำจแหงมลหนทจะถอและบังคับใหมกำรใชเงินตำมตั๋วเงิน” ดังนั้น
้
้
ี
้
ื
ี
่
ี
นายวอกจึงไม่ใช่ผู้ทรงโดยชอบด้วยกฎหมาย
103
เอกสารประกอบการสอนวิชากฎหมายว่าด้วยตั๋วเงิน โดย อ. ดร. ชีวิน มัลลิกะมาลย์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
