Page 82 -

ื
ั
์
ิ
ุ
ิ
ิ
ิ
โครงการหนังสออเล็กทรอนกส เฉลมพระเกียรตสมเด็จพระเทพรตนราชสดาฯ สยามบรมราชกุมาร ี
หลักฐานล้านนาในเอกสารโบราณจีน
ื่
จว่าวาหรือเจ่าวา（爪哇）เป็นชอที่จีนเรียกอาณาจักรชวา ผู้แปลสอบทานกับ
พงศาวดารราชวงศ์หยวนฉบับซื่อคู่เฉวียนซู ฉบับซื่อคู่เฉวียนซูถ่ายถอดเสียงนี้ว่าจว๋าขุ่ย（爪
跬）เสียงไม่คล้ายแต่รูปคล้ายกับจว่าวา อาจเป็นแค่การพิมพ์ผิด ชวาเป็นอาณาจักรโบราณ
ตั้งอยู่ที่ประเทศอินโดนีเซียในปัจจุบัน ค.ศ.1292 / พ.ศ.1835 จักรพรรดิหยวนซื่อจู่ส่งเรือรบ
หนึ่งพันล าออกจากเมืองเฉวียนโจวมณฑลฝูเจี้ยน(ฮกเกี้ยน)ไปรุกรานชวา แต่ชวาสามารถรบ

ชนะ ทัพราชวงศ์หยวนต้องยกพลกลับ

ื่
้
เหมี่ยนกั๋ว（缅国）หรือเหมี่ยนเตี้ยนเป็นชอที่จีนใชเรียกพม่า ระหว่างปี ค.ศ.1277 -
ค.ศ.1287 / พ.ศ.1820 - พ.ศ.1830 จักรพรรดิหยวนซื่อจู่ ส่งไพร่พลไปรุกรานอาณาจักร
พุกามซึ่งปกครองพม่าในเวลานั้น เป็นสงครามที่กินระยะเวลายาวนานถึงสิบปี ท้ายสุด
กองทัพราชวงศ์หยวนได้รับชัยชนะ อาณาจักรพุกามตกเป็นเมืองขึ้นของราชวงศ์หยวน

5. ปาฟานหลัวกั๋ว（八番罗国）ตรงนี้พงศาวดารราชวงศ์หยวนบางฉบับแยกท า

เครื่องหมายเป็น 八番、罗国 ปาฟานกับหลัวกั๋ว แต่ผู้แปลพิจารณาจากเนื้อหา เห็นว่าน่าจะ
มาจากค าว่า ปาฟานหลัวเตี้ยน（八番罗甸）ดูตารางที่ 2.31

6. ต้าซุ่นถอยทัพและชาวเหมียว (แม้ว) ยอมสยบ (เจ้า) ชงกั๋วยืดเวลารบชาวเชยงสงบ
ี
（大舜退师而苗氏格，充国缓战而羌众安）ในที่นเท้าความถึงบุคคลในประวัติศาสตร์
ี้
สองคนคือต้าซุ่น（大舜）และเจ้าชงกั๋ว（赵充国）ต้าซุ่น (ปีเกิดตายไม่ทราบชด)หรือซุ่นผู้
ั
ยิ่งใหญ่เป็นหนึ่งในห้าธรรมราชาตามประวัติศาสตร์แบบต านานของจีน ในสมัยธรรมราชา
เหยา ซุ่นเคยชวยพิชตชนชาติเหมียว (แม้ว)ได้ ส่วนเจ้าชงกั๋ว（赵充国）137 ปีก่อน
่
ิ

คริสตกาล – 52 ปีก่อนคริสตกาล เป็นแม่ทัพสมัยราชวงศ์ฮั่น ชานาญเรื่องซยงหนู（匈奴）
ชนชาติทางเหนือและตีเชยง（氐羌）ชนชาติทางตะวันตกเฉียงเหนือของจีนดี เคยติดตาม
ี
ี
แม่ทัพหลีก่วงลี่（李广利）ไปปราบซยงหนู เคยน าทัพปราบกบฏตีเชยงและซยงหนู มี
คุณูปการในการรักษาความสงบของแผ่นดินฮั่น

55