Page 86 -
P. 86

โครงการรวบรวมและจัดทําวารสารอิเล็กทรอนิกส์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์


           80     วารสารสังคมศาสตร์และมนุษยศาสตร์



           สอนดนตรีไทย  สอนทำของเล่นให้เด็กในชุมชน  รวมทั้งยังเป็นผู้สืบสานวัฒนธรรม  พิธีกรรมทางศาสนา
           และประเพณีต่างๆ (รวมประมาณ 5,090 คน จาก 22 สาขา)
                    เมื่อนำข้อมูลการสำรวจการใช้เวลาของประชากรของสำนักงานสถิติแห่งชาติในปี  พ.ศ.  2544
           พ.ศ.  2547  และปี  พ.ศ.  2552  มาวิเคราะห์การใช้เวลาของประชากรที่มีอายุตั้งแต่  60  ปีขึ้นไปหรือผู้
           สูงอายุ พบว่าผู้สูงอายุไทยได้ใช้เวลาในการให้บริการและดูแลสมาชิกในครัวเรือนสูงใกล้เคียงกับกลุ่มอายุ

           อื่น  โดยในแต่ละปีที่มีการสำรวจมีการใช้เวลาเพิ่มขึ้นเล็กน้อยหรือไม่แตกต่างมากนัก  และได้ใช้เวลาใน
           การให้บริการชุมชนสูงกว่ากลุ่มอายุอื่นในทุกๆ  ปี  โดยเฉพาะในการสำรวจครั้งล่าสุด  คือ  ปี  พ.ศ.2552
           ระยะเวลาเฉลี่ยได้เพิ่มสูงขึ้นเมื่อเทียบกับปีก่อนหน้าอย่างเห็นได้ชัด (รัชพันธุ์ เชยจิตร, 2556) นอกจากนี้

           ผู้สูงอายุประมาณ 1 ใน 3 ของทั้งหมดยังคงทำงานในตลาดหรือทำงานเชิงเศรษฐกิจอยู่ และร้อยละของผู้
           สูงอายุที่ทำงานในปี พ.ศ. 2554 เพิ่มขึ้นเล็กน้อยเมื่อเปรียบเทียบกับ ปี พ.ศ. 2550 (วิพรรณ ประจวบ
           เหมาะ, 2555)
                    อย่างไรก็ตาม  กิจกรรมที่กล่าวมาเหล่านี้แม้จะมีกิจกรรมที่ถูกนับรวมอยู่ในบัญชีประชาชาติ
           เช่น การทำงานเชิงเศรษฐกิจ แต่กิจกรรมส่วนใหญ่ที่ผู้สูงอายุมีบทบาทสูง เช่น การทำงานบ้าน การดูแล

           หลาน การช่วยงานชุมชน เป็นต้น กลับไม่ได้ถูกนับรวมอยู่ในบัญชีประชาชาติ ถึงแม้ว่าจะเป็นกิจกรรมที่มี
           ประโยชน์ต่อสมาชิกในครัวเรือนและสังคม  อีกทั้งกิจกรรมเหล่านี้ยังล้วนเป็นประโยชน์แก่ตัวผู้สูงอายุเอง
           โดยเป็นกิจกรรมที่นำไปสู่ความพึงพอใจในชีวิตของผู้สูงอายุ  ซึ่งเป็นการส่งเสริมให้ผู้สูงอายุเป็นผู้สูงอายุที่

           มีศักยภาพหรือพฤฒพลัง (active ageing) (Lemon, Bengtson, & Peterson, 1972) ก็ตาม นั่นอาจ
           เป็นอีกหนึ่งสาเหตุที่นำไปสู่มุมมองที่มีต่อผู้สูงอายุในประเทศไทยเชิงลบดังที่กล่าวไว้ข้างต้น ในขณะที่จาก
           การศึกษาเอกสารและข้อมูลต่างๆข้างต้นพบว่า  ถึงแม้ว่าในประเทศไทยจะมีการพยายามแสดงให้เห็นถึง
           คุณค่าผ่านทางการทำกิจกรรมต่างๆของผู้สูงอายุไทยก็ตาม  แต่ยังมีงานศึกษาไม่มากที่แสดงให้เห็นถึง
           มูลค่าของกิจกรรมเหล่านี้ออกมาเป็นตัวเงิน  เช่น  งานของกุศล  สุนทรธาดา  (2553)  ที่ศึกษาคุณค่าเชิง

           เศรษฐกิจของผู้สูงอายุไทย  แต่ยังไม่ได้ประเมินมูลค่าของกิจจกรรมนอกตลาดออกมาเป็นตัวเงิน  ผู้วิจัย
           จึงสนใจศึกษาสถานการณ์ปัจจุบันของการทำกิจกรรมทางเศรษฐกิจและสังคมของผู้สูงอายุไทย  และ
           ประมาณการมูลค่าเชิงเศรษฐกิจของการทำกิจกรรมเหล่านี้  เพื่อแสดงให้เห็นถึงสถานการณ์ปัจจุบันและ

           มูลค่าที่แสดงออกเป็นตัวเงินอันเกิดจากการทำกิจกรรมทางเศรษฐกิจและสังคมโดยจำแนกกิจกรรมดังนี้
           กิจกรรมในตลาด  (Market  Activities)  ได้แก่  การทำงาน  และกิจกรรมนอกตลาด  (Non–market
           Activities)ได้แก่  1)  การให้บริการและดูแลสมาชิกในครัวเรือน  (ซื้ออาหารซื้อกับข้าว  ทำอาหาร  ซักรีด
           เสื้อผ้า ปัดกวาดเช็ดถูบ้าน ดูแลหลาน และดูแลผู้สูงอายุ) และ 2) การให้บริการชุมชน (ทำงานอาสาสมัคร
           ดูแลผู้สูงอายุอื่น  และช่วยเหลืองานชุมชนและสังคมเป็นบางโอกาส)  โดยมุ่งหวังว่าจะสามารถเป็น

           ประโยชน์ในการเพิ่มคุณค่า  บทบาทในสังคมให้แก่ผู้สูงอายุไทยที่จะไม่ถูกมองเป็นเพียงผู้รับอย่างเดียว
           แต่ยังคงเป็นผู้ให้แก่สังคมและครอบครัวอีกด้วย


           2. วัตถุประสงค์
                    เพื่อศึกษาสถานการณ์และประมาณการมูลค่าเชิงเศรษฐกิจของการทำกิจกรรมทางเศรษฐกิจ
   81   82   83   84   85   86   87   88   89   90   91