Page 242 -
P. 242

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี

                 224   มวลอากาศและแนวปะทะอากาศ ฤดูกาล ภูมิอากาศและภูมิอากาศโบราณ








               น ้าแข็งอย่างยาวนานจนกระทั่งน ้าทะเลลดระดับลงไปจากระดับน ้าทะเลปัจจุบันถึง 120 เมตร ผืน

               แผ่นดินที่เคยอยู่ใต้ทะเลจึงปรากฏออกมารับพลังงานจากดวงอาทิตย์เพิ่มขึ้นพร้อมกับแผ่กระจาย
               พลังงานในช่วงรังสีความร้อนแก่อากาศบนผิวโลกที่มีปริมาณก๊าซคาร์บอนไดออกไซด์เพิ่มขึ้น

               เนื่องจากมีไฟป่าเกิดขึ้นมากเพราะอากาศบริเวณศูนย์สูตรจะค่อนข้างแห้งแต่ร้อน  มีความชื้นใน
               อากาศน้อย สภาพปรากฏการณ์เรือนกระจกที่เกิดขึ้นอย่างต่อเนื่องและรุนแรงตลอดช่วงเวลาหลาย
               ร้อยปีท าให้หิมะละลายอย่างต่อเนื่องจนกระทั่งระดับน ้าทะเลเพิ่มขึ้นเกินระดับน ้าทะเลปัจจุบัน


                            การก าเนิดยุคน ้าแข็งและน ้าท่วมสอดคล้องกับการค านวณของมิลานโควิทซ์  ซึ่ง
               ยืนยันความถูกต้องของผลการค านวณได้จากปรากฏการณ์ธรรมชาติที่เกิดขึ้นในยุคน ้าแข็งและยุค
               น ้าท่วมโดยการวิเคราะห์อายุของตะกอนที่เกิดขึ้นจากกระบวนการสะสมตะกอนในยุคน ้าท่วมและ
               ยุคน ้าแข็งดังกล่าว


                            จากการวิเคราะห์อายุของตะกอนโดยวิธีคาร์บอน-14  เพื่อศึกษาระดับน ้าทะเลใน
               ประเทศไทยในอดีต  ท าให้ทราบว่า เมื่อประมาณ 41,000 ปีที่ผ่านมา ระดับน ้าทะเลในภูมิภาคนี้คง
               ระดับอยู่ที่ +12 เมตร เมื่อเปรียบเทียบกับระดับน ้าทะเลในปัจจุบัน สภาพภูมิอากาศร้อนและชุ่มชื้น


               แกนโลกค่อนข้างเอียง ต่อมามีเหตุการณ์ที่ท าให้เกิดการเริ่มต้นของยุคน ้าแข็งดังได้กล่าวมาแล้วจึง
               ท าให้มีการระเหยน ้าจากเขตศูนย์สูตรแล้วลอยขึ้นไปควบแน่นที่ระดับสูงขึ้น จากนั้นถูกกระแสลม
               พัดพาไปยังเขตขั้วโลกแล้วตกลงมาเป็นหิมะ  จึงปรากฏหลักฐานว่ามียุคน ้าแข็งใหญ่ที่สุดครั้ง

               สุดท้ายเกิดขึ้นเมื่อประมาณ 18,000 ปีที่ผ่านมา ท าให้ระดับน ้าทะเลทั้งโลกลดลงจากระดับน ้าทะเล

               ในปัจจุบันประมาณ 120 เมตร ด้วยสาเหตุดังกล่าวระดับน ้าทะเลถดถอยจากอ่าวไทยและบริเวณ
               ทะเลจีนใต้ระหว่างเวียตนามและฟิลิปปินส์ไปยังบริเวณอ่าวตังเกี๋ย


                            จากข้อมูลหลุมเจาะการส ารวจน ้ามันและก๊าซธรรมชาติในอ่าวไทย  บริเวณแอ่ง
               ปัตตานีซึ่งอยู่ในอ่าวไทยมีระดับความลึกของพื้นทะเล -70 เมตร พบว่า ที่ระดับความลึก -75 เมตร


               ซึ่งอยู่ต ่ากว่าความลึกของพื้นทะเลปัจจุบันประมาณ 5 เมตร มีเศษซากพรรณไม้ป่าชายเลนฝังตัว

               สะสมอยู่และอายุของชั้นตะกอนนี้วัดได้ประมาณ  11,000  ป ี  แสดงว่า  ระดับน ้าทะเลเพิ่มขึ้นจาก
               ระดับ -120 เมตร เมื่อ 18,000 ปีที่ผ่านมา เป็น –75 เมตร เมื่อ 11,000 ปีที่ผ่านมา


                            จากการวัดอายุของเศษซากหอยที่วัดเจดีย์หอย อ าเภอลาดหลุมแก้ว จังหวัด

               ปทุมธานี พบว่ามีอายุประมาณ 5,720 ปี และการวัดอายุของชั้นดินตะกอนจากบึงแก่นนคร จังหวัด
               ขอนแก่น ได้อายุของตะกอนดังกล่าวประมาณ 6,000 ปี และจากการพบชายหาดโบราณที่ระดับ 4


               เมตร ที่อ าเภอบางไทร จังหวัดอยุธยา จึงสามารถสรุปได้ว่าระดับน ้าทะเลเพิ่มขึ้นเนื่องจากน ้าแข็ง
               ละลายจนถึงระดับ +4  เมตร เมื่อ 6,000  ปีที่แล้วมา และระดับน ้าลดลงเหลือ +2  เมื่อ 3,000  ปีที่
               ผ่านมาจนถึงระดับน ้าทะเลในปัจจุบัน
   237   238   239   240   241   242   243   244   245   246   247