Page 119 -
P. 119
โครงการพัฒนาหนังสืออิเล็กทรอนิกส์เฉลิมพระเกียรติ สมเด็จพระเทพรัตนราชสุดา ฯ สยามบรมราชกุมารี
112 สัทวิทยา : การวิเคราะหระบบเสียงในภาษา บทที่ 9 ทฤษฎีโครงสรางการเนนพยางค
ตัวอยางเชน
(35)
W
∑ ∑ ∑
σ σ σ σ σ
pho¸t t⎭a naa nu krom “พจนานุกรม”
พยางคที่เดนที่สุด (word stress) ก็คือพยางคสุดทาย [krom]
และเราไดรูปแบบการเนนพยางค ดังนี้
ซึ่งตรงกับรูปแบบการเนนพยางค ในลีลา careful speech ของ Luangthongkum (1977)
9.7 การลดรูปพยางค (Syllable reduction)
การเขียนแผนภูมิโครงสรางการเนนพยางคโดยมีกฎการจัดกลุมพยางค (foot tree)
และกฎการจัดการเนนกลุมพยางคระดับคํา (word tree) มีพยางคอยูในระดับต่ําสุดของโครงสรางนี้พยางค
ที่เนนคือพยางคที่ยึดโดยกิ่งหนัก (strong node) ของกลุมพยางค (foot tree) โดยมีพยางคที่ยึดโดยกิ่งหนัก
(strong node) ในระดับคํา (word tree) เปนพยางคเนนที่เดนที่สุด จากโครงสรางนี้ เราจึงรูไดวาพยางคเบา
(weak) คือพยางคที่ยึดโดยกิ่งเบา (weak node) ของกลุมพยางค (foot tree) เปนพยางคไมเนน (unstressed
syllable) พยางคไมเนนเหลานี้จะมีพยางคที่มีการลดรูปพยางคตามกฎตางๆ ที่กลาวไวขางตน โดยเฉพาะ
อยางยิ่งในวัจนลีลาแบบ casual speech พบการลดรูปพยางคที่ไมเนนเหลานี้มากที่สุด พยางคอันดับถัดไป
ที่อาจจะมีการลดรูปในวัจนลีลา casual speech ก็คงจะเปนอันดับที่มีกิ่งหนัก (strong node) ยึดในระดับ
กลุมพยางค (foot tree) แตมี กิ่งเบา (weak node) ยึดในระดับคํา (word tree) คือมีการเนนพยางคในระดับ
สอง (secondary stress) สวนพยางคที่หนักแนนที่สุดที่จะไมมีการลดรูปเลย คือพยางคที่ยึดโดยกิ่งหนัก
(strong node) ทั้งในระดับกลุมพยางค (foot) และในระดับคํา (word tree) คือพยางคที่เดนที่สุด
(มี primary stress) ของคํานั่นเอง