Page 4 -
P. 4

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว






                                                      สรุปสําหรับผูบริหาร


                                โครงการ “การบริหารจัดการพื้นที่สูง : ปริทัศนสถานภาพความรู”


                         ในชวงสามทศวรรษที่ผานมานี้ ปญหาการนําพื้นที่สูงซึ่งรวมถึงพื้นที่ภูเขาที่สวนใหญเปนพื้นที่ปาไม
                  ตนน้ําลําธารมาใชเพื่อการเกษตรและกิจกรรมอื่น ไดทวีความรุนแรงยิ่งขึ้น เมื่อพื้นที่ปาไมที่ปกคลุมพื้นที่ภูเขา
                  และพื้นที่ที่มีความลาดชันสูงถูกทําลายลง นอกจากเปนการสูญเสียความสวยงามของทิวทัศนแลว ยังเกิดการชะ

                  ลางพังทลายของดินและดินถลมที่เกิดจากฝนตกหนัก กรมพัฒนาที่ดินไดรายงานวามีการชะลางพังทลายของ
                  ดินในพื้นที่ที่มีความลาดชันมากกวา 35%  มากถึง 95.22 ลานไร สงผลใหตะกอนดินลงมาทับถมพื้นที่ดานลาง
                  และลําน้ําธรรมชาติตางๆ ใหตื้นเขิน ในกรณีดินถลมนั้นไดเกิดขึ้นหลายครั้งตั้งแต พ.ศ. 2531 ที่อําเภอพิปูน
                  จังหวัดนครศรีธรรมราช พ.ศ. 2543 ที่อําเภอหลมสัก จังหวัดเพชรบูรณ พ.ศ. 2544 ที่อําเภอวังชิ้น จังหวัดแพร

                  พ.ศ. 2549 ที่อําเภอลับแล จังหวัดอุตรดิตถ และเมื่อวันที่ 28 กรกฎาคม พ.ศ. 2561 ที่อําเภอ บอเกลือ
                  จังหวัดนาน การเกิดดินถลมแตละครั้งไดสรางความเสียหายตอทรัพยสินและสูญเสียชีวิตตลอดมาอยางตอเนื่อง
                         นอกจากนี้การที่ปาไมซึ่งเปนตนน้ําลําธารไดถูกทําลายลงไดสงผลใหเกิดน้ําทวมและความแหงแลง
                  เกิดขึ้นในพื้นที่ตอนลาง ดังที่อนุสัญญาสหประชาชาติวาดวยการตอตานการแปรสภาพเปนทะเลทราย ไดระบุไว

                  วา “การสูญเสียพื้นที่ปาไมเปนสาเหตุสําคัญของการแปรสภาพเปนทะเลทรายที่เกิดขึ้นในภูมิภาคตางๆ
                  ของโลก”
                         ถึงแมวาภาครัฐไดมีนโยบายที่กําหนดไวในแผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแหงชาติฉบับตางๆ

                  มติคณะรัฐมนตรี ระเบียบของคณะกรรมการที่เกี่ยวของ รวมทั้งผลการศึกษาและขอเสนอจากนักวิชาการสถาบันตางๆ
                  ตลอดจนผลการดําเนินโครงการตางๆ ที่ประสบความสําเร็จทั้งของภาครัฐและภาคเอกชน ในบางพื้นที่มาอยาง
                  ตอเนื่องก็ตาม แตมิใชเปนการแกปญหาในภาพรวมของชาติอยูในลักษณะดําเนินการของแตละหนวยงานปญหา
                  การบริหารจัดการพื้นที่ภูเขาและพื้นที่สูงจึงยังคงเกิดขึ้นและคาดวาจะทวีความรุนแรงยิ่งขึ้นดวยแรงผลักดันจาก
                  ประชากรที่เพิ่มขึ้น ซึ่งตางก็ตองการที่ดินเพื่อการเกษตรและกิจกรรมตางๆ รวมทั้งการเปลี่ยนแปลงภูมิอากาศ

                  หากสถานการณเปนไปเชนนี้จะสงผลตอการพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมของประเทศโดยรวม ภาครัฐจึงจําเปน
                  จะตองกําหนดนโยบายการบริหารจัดการพื้นที่ภูเขาและพื้นที่สูงในภาพรวมของชาติขึ้นใหมโดยเร็ว
                         อยางไรก็ตามกอนที่จะมีการกําหนดนโยบายการบริหารจัดการพื้นที่ภูเขาและพื้นที่สูงของชาติขึ้นนั้น

                  ควรจะตองรวบรวมนโยบายของรัฐ แนวคิดจากขอเสนอในการศึกษาของนักวิชาการและสถาบันตางๆ รวมทั้ง
                  วิธีปฏิบัติของโครงการตางๆ ที่มีจํานวนมากในอดีตถึงปจจุบันใหเปนระบบเสียกอน เพื่อนํามาถอดเปนบทเรียน
                  และใชประกอบการตัดสินใจในการกําหนดนโยบายในการบริหารจัดการพื้นที่ภูเขาและพื้นที่สูงในอนาคต
                         การศึกษาครั้งนี้จะเปนการปริทรรศนนโยบายการบริหารจัดการพื้นที่สูงทั้งประเทศทุกดานทั้งเศรษฐกิจ

                  สังคม การเมือง ความมั่นคง และสิ่งแวดลอม รวมทั้งผลการศึกษาและขอเสนอในการบริหารจัดการพื้นที่สูงของ
                  นักวิชาการ สถาบัน มูลนิธิ และองคกรภาคเอกชน ตลอดจนโครงการพัฒนาในลักษณะตางๆ ที่ดําเนินการมาใน
                  อดีตจนถึงปจจุบัน
                         การศึกษาในลักษณะนี้ไมมีการดําเนินการมากอน









                                                               ข
   1   2   3   4   5   6   7   8   9