Page 161 -

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

บทที่ 4 สถานภาพของเทคโนโลยีเพื่อการแปรรูปวัตถุดิบชีวมวลภายใต๎นโยบายชีวเศรษฐกิจ

4.4.2.1 การแปรรูปเศษเหลือทิ้ง (Residues) จากกระบวนการเตรียมวัตถุดิบ

เศษไม๎หรือเศษเหลือจากวัตถุดิบการเกษตรนั้นถือวําเป็นวัตถุดิบที่นําสนใจ เนื่องจากมีราคา
ถูกวัตถุดิบวิธีการดั้งเดิมในการผลิตเยื่อกระดาษคือการนําเศษเหลํานี้ไปเผาไหม๎โดยตรงเพื่อใช๎เป็น

ความร๎อนและพลังงานในโรงงาน กระบวนการทางเลือกสําหรับการใช๎ประโยชน๑เศษเหลือทิ้งเหลํานี้

สามารถแบํงออกเป็น 3 แบบ คือ 1. กระบวนการเชิงกล (Physical Process) ได๎แกํ เทคโนโลยีการ
อัดเม็ดเชื้อเพลิง (Pelletizing) 2.กระบวนการใช๎ความร๎อนรํวมกับเคมี (Thermo-Chemical

Process) ได๎แกํ เทคโนโลยี Gasification Combustion Torrefaction Pyrolysis และ
Liquefaction และ 3.กระบวนการทางชีวภาพรํวมกับเคมี (Bio-Chemical Process) ได๎แกํ

เทคโนโลยี Hydrolysis Fermentation ซึ่งแตํละกระบวนการก็จะให๎ผลิตภัณฑ๑หลากหลายแตกตําง

กันไป (Hamaguchi et al., 2012) (ภาพที่ 4.14) ข๎อเสียของการใช๎ประโยชน๑เศษเหลือทิ้งชีวมวล
เหลํานี้ คือ ปริมาณน้ําในตัววัตถุดิบที่สูง อยูํในชํวง 35% ถึง 60% (Lehtikangas, 2001) โดยคํา

ความชื้นนี้ขึ้นอยูํกับสภาพอากาศและระยะเวลาการจัดเก็บหลังจากตัดไม๎ ซึ่งในกระบวนการ
Pelletizing, Torrefaction, Gasification หรือ Pyrolysis วัตถุดิบที่ใช๎จําเป็นต๎องลดความชื้นลง

เหลือ 10% -15% ซึ่งโดยปกติจะไมํจําเป็นต๎องใช๎กับการเผาไหม๎โดยตรงในหม๎อไอน้ําที่มีประสิทธิภาพ

ดังนั้น จึงจําเป็นต๎องมีขั้นตอนการอบแห๎งเพื่อให๎เป็นไปตามข๎อกําหนดเพิ่มเข๎ามาด๎วย

ภาพที่ 4.14 กระบวนการทางเลือกสําหรับแปรรูปเศษเหลือทิ้ง (Residues) (Hamaguchi et al., 2012)

141