Page 77 -
P. 77
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
ทุกข์เกิดเพราะชอบ ทุกข์เกิดเพราะชัง ทุกข์เกิดเพราะความ
ยินดี ทุกข์เกิดเพราะความยินร้าย เพราะฉะนั้น เราจึงต้องระมัดระวัง
ใจของเราไม่ให้เกิดความยินดี แล้วก็ไม่ให้เกิดความยินร้าย ด้วย
มีสติรู้ทันรู้เท่าในสิ่งที่มากระทบ คือคอยกำหนดรู้
ถ้าจิตเราคอยกำหนดรู้ความยินดีมันก็ไม่เกิด ความยินร้ายมัน
ไม่เกิด เพราะใจเรานั้นคิดได้ทีละเรื่องไม่ได้คิดสองเรื่องในเวลา
เดียวกัน เมื่อเรามีสติมีปัญญากำกับ ใจมันก็มีสติปัญญาอยู่เรื่องอื่นก็
ไม่เกิดขึ้น แต่ถ้าใจเราไม่มีสติปัญญาก็จะเกิดความยินดียินร้าย
กระทบกระเทือนจิตใจเหมือนนกมาเกาะต้นไม้ ต้นไม้ก็กระเทือน จับ
บ่อยๆ กิ่งไม้เสียหาย ใบไม้ร่วงหมดเหลือแต่กิ่งแต่ก้าน ให้ไปดูที่
ที่นกจับมากๆ ต้นไม้ต้นนั้นก็จะไม่มีใบ มีแต่กิ่งโกร๋นอยู่ทำให้อะไร
หมดไป เพราะความกระเทือนของนกที่มาจับ เวลาลงจับมันก็
กระเทือน เวลาบินไปมันก็ต้องกระเทือน เพราะเวลาบินมันต้อง
ออกแรง ออกแรงเพื่อตีจากสิ่งนั้น ต้นไม้ก็กระเทือนเหมือนกัน ใจ
นี้ก็เหมือนกัน เวลายินดีก็กระทบกระเทือนใจ เวลายินร้ายมันก็
กระทบกระเทือนใจเหมือนกัน มันกระทบกระเทือนทั้งสองครั้งสอง
ฝ่ายสองเรื่อง แต่ทางที่ถูกต้องคือว่าระวังไม่ให้เกิดยินดีและยินร้าย
เมื่อไม่เกิดยินดียินร้ายจิตใจก็อยู่ในสภาพสบายไม่มีปัญหาอะไร เรา
76 ปั จ จุ บั น ข ณ ะ คื อ แ ส ง ส ว่ า ง
