Page 137 -
P. 137
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
อะโกธัง คือไม่โกรธ อะวิหิงสัญจะ คือไม่เบียดเบียนใคร คนที่
ไม่ถูกเผาใจ ใจสงบเย็นไม่ถูกไฟเผา ร่างกายก็ปกติตามเรื่องตามราว
เรื่องมันเป็นอย่างนี้ เพราะฉะนั้น เรื่องดับไฟในร่างกายนี้ต้องระวัง
โทสะก็คือโกรธ จิตมันคิดประทุษร้าย ไม่ชอบใจก็เกิดความโกรธ อันนี้
แรงมาก ทำไมจึงได้โกรธ มันเกิดจากไฟคือราคะ คือไฟอยากมันเกิด
ขึ้น อยากแล้วไม่ได้สมใจ ไม่ได้ดังใจ ไม่ได้เหมือนใจก็โกรธ ตัวโกรธ
มาทีหลัง เกิดความโกรธขึ้นทันที แสดงอาการออกมาด้วยการพูด
หน้าตากิริยาท่าทาง ถ้าเป็นคนที่รุนแรงหน่อย จับอ้ายนั่นอ้ายนี่ขว้าง
เปรี้ยงปร้างไปเลย แตกไปกี่ใบก็ไม่รู้ แตกไปเรื่อยๆ นี่คือความโกรธ
เรื่องโทสะนี้ต้องคอยควบคุมไว้ อย่าให้มันเกิดขึ้นมาปรากฏแก่
คนอื่น ต้องหัดเหมือนกัน คือถ้าฝึกฝนแล้วมันดีขึ้นเรื่อยๆ ความรู้สึก
มันค่อยทันกัน พอตัวสติมันมาทันแล้วมันก็หยุด แต่ถ้าสติมาไม่ทัน
แล้วก็เอาไม่อยู่ มันโกรธรุนแรงขึ้นทันที
เพราะฉะนั้น ต้องมีสติควบคุมไว้ เราต้องเรียนรู้อาการของจิต
ว่าที่โกรธนั้นเพราะอารมณ์ประเภทใด ได้เห็นอะไรได้ยินอะไรจึงทำให้
โกรธ คอยสำเหนียกเหตุที่จะทำให้โกรธไว้ รวบรวมเอามาคิดนึกตรึก
ตรองไว้บ่อยๆ ว่าเหตุอย่างนั้นจะเกิดความโกรธ เหตุอย่างนั้นจะเกิด
136 ปั จ จุ บั น ข ณ ะ คื อ แ ส ง ส ว่ า ง
