Page 120 -
P. 120
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
แต่ไม่เหมือนเรา มันมีอัตตาอยู่ไม่รู้ตัว เพราะนึกว่าตัวเก่งกว่าเขา ตัว
ไม่เก่งเหมือนเขา นี่มันเป็นอัตตา ยังทำลายตัวตนไม่ได้ มันเลยคิด
อย่างนั้น
พระพุทธเจ้าท่านก็เข้าไปอย่างสุภาพเรียบร้อย ไปถึงก็ไปขอพัก
อาศัย แล้วก็ชี้ไปที่โรงบูชาไฟ พวกนั้นก็บอกว่าไม่ได้ ไปพักที่นั่นไม่ได้
เพราะที่นั่นมีงูพิษร้าย มีพญานาค ถ้าเข้าไปอยู่มันพ่นพิษใส่ก็ตาย
เท่านั้นเอง พระองค์บอกว่าไม่เป็นไร เราอยู่ได้ ก็เลยเข้าไปอยู่ที่นั่น
พวกนั้นก็นึกว่าตายแล้ว ตื่นเช้าก็รีบมาดู นึกว่าสมณะโคดมนี้ตายแล้ว
ถูกพิษนาค แต่มาถึงเห็นสมณะนั่งหลับตาสงบอยู่ พวกนั้นก็นึกว่าเก่งแฮะ
ไม่เสียหายอะไร แต่ก็นึกว่ายังไม่เหมือนเรา ยังมีทิฐิอยู่ มานะมันยัง
ไม่คลาย ยังนึกว่าตัวเองเก่งกว่าอยู่นั่นเอง
คราวหนึ่ง เกิดน้ำท่วมใหญ่เพราะฝนตกหนัก ต้นน้ำไหลมาท่วม
เจิ่งไปหมด พวกนั้นก็ตกใจ นึกว่าสมณะโคดมคงจะสิ้นอายุแล้ว หาเรือ
ไปเที่ยวค้นหา ผลที่สุดก็ไปเห็นพระองค์เดินจงกรมอยู่ พวกนั้นก็เลื่อม
ใสบอกว่า เก่งจริง น้ำท่วมก็ยังไม่ตาย นับว่าเก่ง ก็เลยยกนิ้วให้ ยอม
เป็นศิษย์ เลยลอยเครื่องบูชาไฟ ลอยบริขารอะไรลอยหมด โกนผม
แบบชฎิลออก แล้วก็นุ่งผ้ากาสายะแบบพระพุทธเจ้า เป็นนักบวชใน
ป า ฐ ก ถ า ธ ร ร ม : ปั ญ ญ า นั น ท ภิ ก ขุ 119
