Page 63 -
P. 63

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี

                                                                                                         43



                   อาหารจากปลาของไทยมีทั้งการน าปลาทั้งตัวไปย่างแล้วจัดเสิร์ฟให้กินกับเครื่องจิ้มที่หลากหลายรสชาติ

                   เช่น การเสิร์ฟปลาย่างกับแจ่ว หรือ น ้าปลาพริกกับผักสด หรือ การน าปลากราย  หรือ ปลาฉลาก มาโขลก
                   และนวดกับน ้าพริกแกงท าเป็นปลาทอดมัน หรือ บางแห่งเรียกปลาเห็ด เนื้อปลาทอดลักษณะนี้มีเนื้อ

                   สัมผัสเหนียวเนียนนุ่ม หรือ การน าปลาช่อนมาคนกับพริกแกงและน ้ากะทิปรุงรสท าเป็นห่อหมก  แล้ว

                   น าไปนึ่งก็จะมีลักษณะเนื้อสัมผัสของอาหารเนียนนุ่มระหว่างตักใส่ปาก หรือ การน าเนื้อปลาต้มสุกโขลก

                   รวมกับน ้าพริกแกงแล้วน าไปท าแกงส้ม เนื้อปลาโขลกจะช่วยให้น าแกงข้น  การน าปลาเล็กปลาน้อยมา
                   สับปั้นเป็นก้อน  ปรุงรสต้มกับน ้าร้อนจัดแล้วน าไปแกงสับนกก็จะได้ลักษณะอาหารที่มีผิวสัมผัสของการ

                   ตักใส่ปากเคี้ยวที่ได้ผิวสัมผัสของการกินอาหารแตกต่างกันออกไป



                          การให้ความส าคัญด้วยประสาทสัมผัสทั้ง 5 ด้าน คือ ตา  หู  จมูก  ลิ้น และการสัมผัส  จึงเป็น
                   ความพิถีพิถันในการปรุงอาหารอย่างไทยที่ยากจะหาชาติใดเสมอเหมือนได้



                         อาหารไทยยังแสดงตัวบ่งชี้ทางภูมิศาสตร์ (Geographical Indications หรือ GI) ที่เป็น

                   ทรัพย์สินทางปัญญาประเภทหนึ่ง ที่เกิดขึ้นจากความเชื่อมโยงกับปัจจัยส าคัญ 2 ประการ คือ ธรรมชาติ

                   และมนุษย์ กล่าวคือ ชุมชนได้อาศัยลักษณะเฉพาะที่มีอยู่ในแหล่งภูมิศาสตร์ตามธรรมชาติ เช่น สภาพดิน
                   ฟ้าอากาศ หรือวัตถุดิบเฉพาะในพื้นที่ มาใช้ประโยชน์ในการสร้างต ารับอาหาร หรือ ผลิตสินค้าประเภท

                   อาหาร   ในท้องถิ่นของตน ท าให้ได้ผลิตภัณฑ์เฉพาะ เช่น สินค้าประเภทอาหารประจ าท้องถิ่นและชุมชน

                   ที่มีคุณลักษณะพิเศษที่มาจากพื้นที่ดังกล่าว คุณลักษณะพิเศษนี้  น ามาซึ่งความหลากหลายของรายการ

                   อาหารไทย  คุณลักษณะเฉพาะ  คุณภาพ  ชื่อเสียง ที่มาจากแหล่งภูมิศาสตร์ ต่าง ๆ และเป็นที่มาของ
                   เอกลักษณ์และภูมิปัญญาการกินอย่างไทย จนน่าจะได้รับการยกย่องเป็น  “มรดกวัฒนธรรมการกิน


                   ของโลก” ได้อย่างสมภาคภูมิ

                         หลักเกณฑ์การพิจารณามรดกโลกทางวัฒนธรรม


                          1.  เป็นตัวแทนในการแสดงผลงานชิ้นเอกที่จัดท าขึ้นด้วยการสร้างสรรค์อันชาญฉลาดของมนุษย์


                          2.  เป็นสิ่งที่มีอิทธิพลยิ่ง ผลักดันให้เกิดการพัฒนาสืบต่อมาในด้านการออกแบบทาง

                   สถาปัตยกรรม อนุสรณ์สถาน ประติมากรรม สวน และภูมิทัศน์ ตลอดจนการพัฒนาศิลปกรรมที่เกี่ยวข้อง

                   หรือการพัฒนาการตั้งถิ่นฐานของมนุษย์ ซึ่งได้เกิดขึ้นในช่วงเวลาใดเวลาหนึ่ง หรือบนพื้นที่ ใด ๆ ของ

                   โลกซึ่งทรงไว้ซึ่งวัฒนธรรม


                          3. เป็นสิ่งที่ยืนยันถึงหลักฐานของวัฒนธรรมหรืออารยธรรมที่ปรากฏให้เห็นอยู่ในปัจจุบัน
   58   59   60   61   62   63   64   65   66   67   68