Page 96 -

ิ
์
ื
ิ
ั
ุ
ิ
ิ
โครงการพัฒนาหนังสออเล็กทรอนกสเฉลมพระเกียรต สมเด็จพระเทพรตนราชสดาฯ สยามบรมราชกุมาร ี

็
ิ
แต่นายนยมขอให้นางสาวพอใจส่งมอบตั๋วมาให้ตนตรวจสอบกับนายเปนต่อเสียก่อน นางสาวพอใจยินดี
ส่งมอบ เมือนายนิยมตรวจสอบกับนายเปนต่อแล้วว่า เปนหนีรายใด นายนิยมก็ลงนามรับรองตั๋วตาม
้
็
่
็
็
มาตรา 931 และได้แจ้งเปนหนังสือไปยังนางสาวพอใจ ดังนี หากนายนิยมขีดฆ่าค ารับรองของตนใน
้
่
่
เวลาต่อมา และคืนตั๋วแลกเงินให้กับนางสาวพอใจ การขีดฆ่านั้นจะไมมีผลต่อตั๋วแลกเงิน หากวันที 31
้
มกราคมฯ นายนิยมปฏิเสธการจ่ายเงิน นางสาวพอใจก็สามารถไล่เบียให้นายนิยมในฐานะผู้รับรองรับผิด
ได้ โดยอาศัยค าบอกกล่าวเปนหนังสือของนายนิยมมาเปนหลักฐานว่า นายนิยมได้รับรองตั๋วแลกเงิน
็
็
แล้ว
6.3 ผลของกำรรับรองตั๋วแลกเงิน
มาตรา 935 วรรคแรก ได้อธิบายว่า การรับรองมีได้สองรูปแบบ คือ (1) การรับรองเบียงบ่าย
่
และ (2) การรับรองตลอดไป

6.3.1 กำรรับรองเบี่ยงบ่ำย

่
่
ในกรณีทีผู้จายได้รับรองเบียงบ่าย กฎหมายก าหนดผลไว้ดังต่อไปนี โดยมาตรา 935 วรรคสาม
้
่
่
่
ได้อธิบายว่า กำรรับรองเบี่ยงบ่ำย คือ การรับรองทีแตกต่างจากทีผู้สั่งจ่ายได้เขียนไว้ และมาตรา 936
ั
่
ก็ยังระบุว่า ผู้ทรงสามารถบอกปดค ารับรองเบียงบ่ายได้ และถือว่า ตั๋วเงินนั้นขาดความน่าเชื่อถือ เพือใช้
่
้
่
้
สิทธิไล่เบียได้ หลักการนีสอดคล้องกับมาตรา 320 ทีกฎหมายห้ำมลูกหนีบังคับให้เจ้าหนีรับช าระหนี ้
้
้
่
เพียงบางส่วน หรือ รับช าระหนีต่างจากทีตกลงไว้
้
็
่
มาตรา 935 วรรคท้ายได้ระบุว่า การรับรองเบียงบ่าย แบ่งออกเปน 2 ประเภท คือ
ี่

์
่
(1) กำรรับรองทมีเงื่อนไข หมายถึง การนาการรับรองไปเชื่อมโยงกับเหตุการณในอนาคตทีไม ่
ี่
่
่
แนนอน เช่น ตัวอย่ำงท 6.9 บริษัท BKL ออกตั๋วแลกเงินสั่งให้ ร้านขายหนังสือสยาม จายเงินให้โรง
้
พิมพ์ 50,000 บาท โดยแจ้งร้านหนังสือฯ ว่าให้นาค่านายหนาที่ร้านขายหนังสือติดค้างไว้กับ BKL มา

่
จ่ายให้กับโรงพิมพ์ เมื่อโรงพิมพ์ นาตั๋วไปยืนให้ร้านขายหนังสือสยามรับรอง ผู้แทนของร้านหนังสือกลับ

็
้
่
่
่
่
ลงนามว่า “รับรองจายเงินเมือ หนังสือทีตนรับมาจาก BKL ขายหมด” กรณีนีเปนการรับรองทีมีเงือนไข
่
่
่
่
ซึงจะมีผลตามมาตรา 936 ทีถือว่า ตั๋วเงินนั้นขาดความนาเชื่อถือ และผู้ทรงสามารถใช้สิทธิไล่เบียได้
้
ในกรณีทีผู้ทรงยอมรับการรับรองทีมีเงือนไขซึงเปนประเภทหนึงของการรับรองเบียงบ่าย
่
่
่
่
่
่
็
มาตรา 936 วรรคสอง และวรรคสามได้ก าหนดว่า
ถ้าผู้ทรงรับเอาค ารับรองเบี่ยงบ่าย และผู้สั่งจายหรือผู้สลักหลังมิได้ให้อ านาจแก่ผู้ทรงโดย
่
แสดงออกชัด หรือ โดยปริยายให้รับเอาค ารองเบี่ยงเช่นนั้นก็ดี หรือ ไมยินยอมด้วยในภายหลังก็ดี ท่าน
่
ว่า ผู้สั่งจ่าย หรือ ผู้สลักหลังนั้นๆ ย่อมหลุดพ้นจากความรับผิดตามตั๋วเงินนั้น....
95
เอกสารประกอบการสอนวิชากฎหมายว่าด้วยตั๋วเงิน โดย อ. ดร. ชีวิน มัลลิกะมาลย์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์