Page 76 -

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

42

การเลี้ยงสัตว์

จำกกำรส ำรวจพบว่ำในปี 2552 มีครัวเรือนที่ท ำกำรเลี้ยงปศุสัตว์จ ำนวนร้อยละ 54.29 ของครัวเรือน
ทั้งหมด และในปี 2561มีจ ำนวนกำรเลี้ยงสัตว์ลดลง คือร้อยละ 45.78 ของครัวเรือนทั้งหมด กำรเลี้ยงสัตว์ใน

หมู่บ้ำน แบ่งเป็น 3 ประเภทใหญ่ๆ คือ กำรเลี้ยงปลำ (เช่น ปลำดุก ปลำนิล) สัตว์ปีก (เช่น ไก่บ้ำน ไก่ชน เป็ด)

และสัตว์ใหญ่ (เช่น วัว ควำย และหมู) โดยส่วนใหญ่แล้วชำวบ้ำนนิยมเลี้ยงไก่เป็นหลัก เมื่อเวลำผ่ำนไป

พบว่ำครัวเรือนตัวอย่ำงมีสัดส่วนกำรเลี้ยงสัตว์เปลี่ยนแปลงไป โดยในปี 2561 ครัวเรือนหันมำเลี้ยงปลำมำก
ขึ้น ดังภำพที่ 3.8

ทั้งนี้งำนวิจัยยังพบว่ำกำรเลี้ยงสัตว์ของครัวเรือนในปี 2552 ไม่ค่อยประสบควำมส ำเร็จนักเนื่องจำก
มีรำยได้สุทธิขำดทุน หรือไม่สูงนักต่อปี ดังนี้ กำรเลี้ยงปลำมีรำยได้สุทธิเฉลี่ย 1,110.00 บำทต่อปี กำรเลี้ยง

สัตว์ปีกมีรำยได้สุทธิเฉลี่ย -,1557.57 บำทต่อปี และกำรเลี้ยงสัตว์ใหญ่มีรำยได้สุทธิเฉลี่ย -4,750.00 บำทต่อปี

ในขณะที่ครัวเรือนที่กำรเลี้ยงสัตว์ในปี 2561 มีรำยได้สุทธิที่ดีขึ้น คือ รำยได้สุทธิเฉลี่ยจำกกำรเลี้ยงปลำ

เท่ำกับ 30,776.67 บำทต่อปี กำรเลี้ยงสัตว์ใหญ่ 201,000.00 บำทต่อปี อย่ำงไรก็ดีรำยได้สุทธิจำกกำรเลี้ยง
สัตว์ปีกยังคงติดลบ คือ -6,393.75 บำทต่อปี

ภาพที่ 3.8 สัดส่วนกำรเลี้ยงสัตว์ของหมู่บ้ำนซับเจริญ จังหวัดเพชรบูรณ์ ในปี 2552 และ2561

การเลี้ยงสัตว์

เลี้ยงปลา 6.82 27.27

สัตว์ปีก 65.45
84.09
2561

สัตว์ใหญ่ 7.27 2552
9.09

0 20 40 60 80 100

ร้อยละ

ที่มำ: จำกกำรส ำรวจ

การเก็บเกี่ยวทรัพยากรจากธรรมชาติ
กำรเก็บเกี่ยวทรัพยำกรจำกธรรมชำติ คือ กำรที่ครัวเรือนแสวงหำแหล่งรำยได้หรืออำหำรจำก

ทรัพยำกรธรรมชำติรอบตัว เช่น ในป่ำ หรือตำมล ำคลองต่ำงๆ กำรศึกษำพบว่ำจ ำนวนครัวเรือนที่ท ำกำรเก็บ