Page 62 -

โครงการรวบรวมและจัดทําวารสารอิเล็กทรอนิกส์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
60 Thai J. For. 34 (1) : 57-64 (2015)

ของต้นไม้ โดยใช้ allometric relation และเลือกสมการ ทาง DBH 0.64 เซนติเมตร/ปี ซึ่งใกล้เคียงกับไม้เสม็ด
ความสัมพันธ์ระหว่าง DBH และ H กับมวลชีวภาพของ ขาวที่ประเทศเวียดนาม (Thien, 1997) และที่ประเทศ
ล�าต้น กิ่ง และมวลชีวภาพเหนือพื้นดินที่มีความสัมพันธ์ มาเลเซีย (Sandrasegaran, 1966) มีอัตราความเพิ่มพูน
2
ดีที่สุด โดยพิจารณาค่าสัมประสิทธิ์ของตัวก�าหนด (R ) ทาง DBH 0.6-0.7 เซนติเมตร/ปี และมีขนาด DBH
และวิเคราะห์การเติบโตและมวลชีวภาพเหนือพื้นดิน มากกว่าไม้เสม็ดขาวในจังหวัดตราด ต�าบลเขาสมิง
ระหว่างสองพื้นที่ศึกษา ด้วย T-test โดยใช้โปรแกรม อ�าเภอเขาสมิง และต�าบลวังกระแจะ อ�าเภอเมือง ที่เป็น
ส�าเร็จรูปทางสถิติ พื้นที่น�้าท่วมขังประมาณ 6-8 เดือนในรอบปี มีค่า DBH

ผลและวิจารณ์ เฉลี่ย 12.6 เซนติเมตร (Pholpoke, 2001)
ไม้เสม็ดขาวที่ปลูกในพื้นที่มีน�้าท่วมขัง 7-9

ความหนาแน่นและการเติบโต เดือนในรอบปีมีความสูงทั้งหมดเฉลี่ย 14.66 เมตร
ความหนาแน่นของไม้เสม็ดขาวที่ปลูกใน น้อยกว่าไม้เสม็ดขาวที่ปลูกในพื้นที่ที่มีน�้าท่วมขังตลอด
พื้นที่สวนป่าท่ากุ่มโนโบรุ อุเมดะ จังหวัดตราด พบว่า ทั้งปีที่มีความสูงทั้งหมดเฉลี่ย 15.19 เมตร และพบว่า
ไม้เสม็ดขาวอายุ 29 ปี ที่ปลูกในพื้นที่ที่มีน�้าท่วมขัง 7-9 ไม้เสม็ดขาวที่ปลูกในทั้งสองพื้นที่ท�าการศึกษา มีความสูง
เดือนในรอบปี มีความหนาแน่นเฉลี่ย 90.67 ต้น/ไร่ ซึ่ง ทั้งหมดเฉลี่ย 14.92 เมตร (Table 1) หรือมีอัตราความ

น้อยกว่าไม้เสม็ดขาวที่ปลูกในพื้นที่ที่มีน�้าท่วมขังตลอด เพิ่มพูนทางความสูงทั้งหมด 0.51 เมตร/ปี ซึ่งมีค่าน้อยกว่า
ทั้งปีที่มีความหนาแน่นเฉลี่ย 150.33 ต้น/ไร่ และพบว่า ไม้เสม็ดขาวที่ประเทศเวียดนาม มีอัตราความเพิ่มพูนทาง
ความหนาแน่นของไม้เสม็ดขาวที่ปลูกทั้งสองพื้นที่มีค่า ความสูงทั้งหมด 0.7-1.0 เมตร/ปี (Thien, 1997) ทั้งนี้อาจ
เฉลี่ย 120.5 ต้น/ไร่ หรือ 753.13 ต้น/เฮกแตร์ (Table 1) เนื่องมาจากปัจจัยแวดล้อมที่แตกต่างกันในแต่ละพื้นที่ หรือ
ซึ่งมีค่าน้อยกว่าไม้เสม็ดขาว อายุ 13 ปี ที่ปลูกในจังหวัด อีกส่วนหนึ่งอาจเกิดจากพื้นที่ที่ท�าการศึกษาขาดการดูแล
นราธิวาส ด้วยระยะปลูก 2×2 เมตร มีความหนาแน่น รักษาที่ดี แต่มากกว่าไม้เสม็ดขาวในจังหวัดตราด ต�าบล
248 ต้น/ไร่ (Nuyim, 2001) ทั้งนี้อาจเป็นเพราะระยะปลูก เขาสมิง อ�าเภอเขาสมิง และต�าบลวังกระแจะ อ�าเภอเมือง
ที่แตกต่างกัน โดยไม้เสม็ดขาวที่ท�าการศึกษา ปลูกด้วย ที่เป็นพื้นที่น�้าท่วมขังประมาณ 6-8 เดือนในรอบปี พบ
ระยะปลูก 2×4 เมตร จึงอาจส่งผลให้ความหนาแน่นต่อ ว่ามีความสูงทั้งหมดเฉลี่ย 13.31 เมตร (Pholpoke, 2001)
พื้นที่น้อยกว่า อีกทั้งยังมีค่าน้อยกว่าไม้เสม็ดขาวในป่า เมื่อท�าการวิเคราะห์ความแตกต่างทางสถิติ
ธรรมชาติ ต�าบลเขาสมิง อ�าเภอเขาสมิง และต�าบล ระหว่างพื้นที่ที่มีน�้าท่วมขัง 7-9 เดือนในรอบปีกับพื้นที่ที่มี
วังกระแจะ อ�าเภอเมือง จังหวัดตราดที่เป็นพื้นที่น�้าท่วมขัง น�้าท่วมขังตลอดทั้งปี พบว่า ทั้งขนาดเส้นผ่านศูนย์กลาง
ประมาณ 6-8 เดือนในรอบปี พบว่ามีความหนาแน่น เพียงอก และความสูงทั้งหมดของทั้งสองพื้นที่ มีความ

267 ต้น/ไร่ (Pholpoke, 2001) ซึ่งจะเห็นได้ว่าถึงแม้จะ แตกต่างกันอย่างไม่มีนัยส�าคัญทางสถิติ (Table 1) ทั้งนี้
เป็นพื้นที่ที่ใกล้เคียงกัน แต่มีความหนาแน่นของต้นไม้ อาจเป็นเพราะระยะเวลาของน�้าท่วมขังที่ต่างกันเพียง
แตกต่างกันมาก ทั้งนี้อาจเป็นเพราะการขาดการดูแล 3-5 เดือน ไม่มีอิทธิพลมากพอที่จะท�าให้ขนาดเส้นผ่าน
รักษาของพื้นที่ที่ท�าการศึกษา และการลักลอบตัดไม้ ศูนย์กลางเพียงอก และความสูงทั้งหมดของไม้เสม็ด
ไม้เสม็ดขาวที่ปลูกในพื้นที่มีน�้าท่วมขัง 7-9 ขาวทั้งสองพื้นที่แตกต่างกันอย่างมีนัยส�าคัญทางสถิติ
เดือนในรอบปีมีขนาด DBH เฉลี่ย 18.91 เซนติเมตร ซึ่ง ซึ่งสอดคล้องกับผลการศึกษาของ Nuyim (2005) ซึ่ง
มากกว่าไม้เสม็ดขาวที่ปลูกในพื้นที่ที่มีน�้าท่วมขังตลอด ท�าการศึกษาการขังน�้าในระดับที่สูงไม่เกิน 10 เซนติเมตร
ทั้งปีที่มีขนาด DBH เฉลี่ย 18.41 เซนติเมตร และพบว่า จากผิวดินนาน 18 เดือน จากการเริ่มปลูกกล้าไม้เสม็ดขาว
DBH ของไม้เสม็ดขาวที่ปลูกในทั้งสองพื้นที่มีค่าเฉลี่ย พบว่าความโต และความสูงแตกต่างกันอย่างไม่มี
18.66 เซนติเมตร (Table 1) หรือมีอัตราความเพิ่มพูน นัยส�าคัญทางสถิติ