Page 62 -
P. 62
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
ในที่ที่ไม่สบาย คือเขาหนุนหมอนไม้ ไม่ใช่หนุนหมอนยัดด้วยนุ่นยัด
ด้วยสำลีซึ่งนอนแล้วสบาย พวกกษัตริย์ลิจฉวีเป็นพวกหนุนหมอนไม้
เป็นผู้เตรียมพร้อมเพื่อการตื่นอยู่ตลอดเวลา
พระพุทธเจ้าตรัสว่า ตราบใดที่กษัตริย์ลิจฉวียังหนุนหมอนไม้
อยู่ กษัตริย์อื่นจะมาตีนครเวสาลีไม่ได้เป็นอันขาด คือตีไม่แตกเพราะ
กษัตริย์ยังอยู่ในธรรม ยังไม่หลงใหลมัวเมาในความเป็นอยู่ที่ฟุ้งเฟ้อ
แล้วพระองค์ก็ทำนายไว้ว่า แต่เมื่อใดพวกกษัตริย์ลิจฉวีหนุน
หมอนข้างแดง ตื่นสาย กินข้าวสาลีที่มีเมล็ดอันงดงาม ปรุงแต่ง
รสชาติด้วยประการต่างๆ ทั้งปวงแล้ว เมื่อนั้นแหละกษัตริย์ลิจฉวีจะ
ล่มจม แล้วก็จริงๆ เหมือนกัน ต่อมาพวกกษัตริย์ลิจฉวีแตกแยกกัน
ต่างคนต่างหาความสุขความสบายส่วนตัว ไม่เห็นแก่ประโยชน์ส่วน
รวม คือประเทศชาติบ้านเมือง ผลที่สุดก็แตกพ่าย พระเจ้าอชาตศัตรู
ตีแตกเอาเป็นเมืองขึ้น
ที่อื่นก็เป็นอย่างนั้น สังคมในโลกมันก็เป็นอย่างนั้น ถ้าศึกษาใน
จักรวรรดิต่างๆ ที่เคยรุ่งโรจน์ แล้วก็ล่มจมลงไป มันไม่ใช่เรื่อง
ธรรมดาแต่ว่าทำให้ผิดธรรมชาติ คือมัวเมาสนุกสนานกันมากเกินไป
พอมัวเมาสนุกสนานก็ลืมตัว ลืมตัวก็ไม่เตรียมตัวให้พร้อมในการที่จะ
ป า ฐ ก ถ า ธ ร ร ม : ปั ญ ญ า นั น ท ภิ ก ขุ 61
