Page 33 -
P. 33
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
พระพุทธเจ้าของเราทั้งหลายนั้น พระองค์เกิดขึ้นในหมู่คน
ที่นับถือศาสนาพราหมณ์ แล้วก็นับถืออะไรๆ มากเรื่องมากประการ
พระองค์มองดูเห็นแล้วว่า คงจะไม่เกิดประโยชน์แก่การแก้ไขปัญหาชีวิต
จึงได้คิดค้นศึกษาเป็นการใหญ่ ขนาดที่ทิ้งความเป็นพระเจ้าแผ่นดิน ทิ้ง
ความสุขในปราสาทราชวัง ซึ่งมันมีความสบาย ใครๆ ก็ต้องชอบต้อง
ติดทั้งนั้นแหละ แต่ว่าพระองค์ไม่ต้องการความสุขอย่างนั้น มีความ
สนพระทัยในเรื่องวิชาการทางที่จะช่วยให้เกิดความพ้นทุกข์ จึงได้หนี
ความสุขแบบในวังออกไปนั่งสงบอยู่ในป่า แล้วก็ไปศึกษาค้นคว้าจาก
สำานักครูบาอาจารย์ต่างๆ ซึ่งมีอยู่มากมายในสมัยนั้น ใครที่เป็นคนเก่ง
คนเด่นในแง่นี้แล้วก็ต้องไปทดสอบ ไปอย่างผู้น้อย ไปอย่างอ่อนน้อม
ถ่อมตน ไม่ได้ไปท้ารบกับอาจารย์ หรือไม่ได้ไปเพื่อจะแข่งดีแข่งเด่น
อะไรหรอก ไปอย่างลูกศิษย์ เข้าไปอย่างอ่อนน้อมไปเรียนไปศึกษา
แต่เมื่อเรียนไปศึกษาไปแล้วก็เห็นว่าไม่ใช่ทางที่จะทำาให้หลุด
พ้นไปจากความทุกข์ความเดือดร้อนได้เด็ดขาด ไม่หลงติดอยู่ในสิ่งนั้น
ไม่มัวเมาในความเป็นใหญ่เป็นโตที่เขาจะมอบให้ คือในบางสำานัก เช่น
สำานักอาฬารดาบส, อุทกดาบส พอพระองค์เรียนทำาได้เสมออาจารย์
แล้ว อาจารย์ก็บอกว่า เรามีความรู้เพียงเท่านี้ ก็สอนให้ท่านหมดแล้ว
ท่านได้ทุกสิ่งทุกอย่างเสมอเหมือนกับเรา ขอให้อยู่ที่นี่เถอะ เราจะมอบ
ความเป็นใหญ่คือเป็นอาจารย์ใหญ่ ช่วยสั่งสอนศิษย์กันต่อไป พระองค์
3๒ ชีวิตงามด้วยความดี
