Page 138 -

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

2-5

กรอบที่ 1 (ตอ)

อนึ่ง ขาพระพุทธเจาเห็นดวยเกลาฯ วา ตอไปควรจะเก็บภาษีไมที่ไชยนาทใหสูงขึ้นกวาที่เก็บอยูทุกวันนี้ แตถาจะเก็บในเวลา
ที่เขารับเชาทําอยูตามสัญญาเดี๋ยวนี้ พวกพอคาปาไมทั้งปวงคงจะรองขัดขวางไมยอมใหเก็บไดและทั้งไมเปนยุติธรรมดวย เพราะเขาตอง
เสียเงินในเวลาที่ขอรับทําสัญญามานั้นมาก โดยเชื่อวาภาษีไมจะเก็บอยูคงที่เสมอไป แตถาเรางดการใหรับเชาทําปาไมเสียคราวหนึ่งแลว
เมื่อถึงเวลาที่จะยอมอนุญาตใหใหม จะเรียกภาษีไมขึ้นอีกสักสองสามเทาก็ไดไมลําบากเลย เหตุอันนี้เปนขอที่จะโตเถียงในขอที่วาการจะ
งดอนุญาตใหรับเชาทําปาไมนั้นเปนการดี คือถางดแลวตอไปอีก 7 หรือ 8 ป รัฐบาลจะเก็บเงินจากไมสักไดมากขึ้นไปกวาทุกวันนี้ถึง 2
เทา 3 เทา อนึ่ง ขาพระพุทธเจาไดทราบวาการที่รัฐบาลสยามจะไมยอมอนุญาตใหรับเชาทําปานั้นไมใชวาจะไมยอมไดเสมอไป เพราะผู
ที่รับเชาทําคงจะรองวา เจาของปาไมเขายอมใหทําแลวทั้งไดเสียเงินคาตรา และคาตางตางใหแกเจาของปาและเจาพนักงานมามากแลว

ถาไมมีเหตุผลที่มั่นคงจริงๆ ตกลงคงเปนวารัฐบาลสยามคงตองยอมอนุญาตใหที่เปนอยูทุกวันนี้ ขาพระพุทธเจาไดทราบเกลาฯ วา เมื่อ
เขาขอทําปาไมแลวจะไมยอมอนุญาตใหไมใครจะได แตขาพระพุทธเจาตองขอวาถาปารายใดที่พอจะงดไดขอใหงดไว อยายอมอนุญาต
ใหรับเชาทําตอไป แตการทั้งนี้ตองแลวแตวาปาไมในพระราชอาณาเขตรสยามจะเจริญไปภายหนาเพียงใด
ขาพระพุทธเจาเห็นดวยเกลาฯ วา ควรรีบออกประกาศเสียวาตั้งแตนี้ตอไปอีก 6 ป รัฐบาลสยามจะไมลงดวงตราอนุญาตใหผู

หนึ่งผูใดรับเชาทําปาไมตําบลใดใดเลย เมื่อสิ้นกําหนดแลวปาใดที่รัฐบาลไดประกาศไวลวงนาจะใหรับเชาทํา จึงจะรับเชาทําได ที่จะออก
ประกาศเชนนี้เพื่อจะปองกันไมตองใหรัฐบาลสยามจําเปนตองลงดวงตราอนุญาตใหแกผูขอรับเชา รับทําโดยเหตุผลที่อางวาไดเสียเงินมามากแลว
นั้น และเมื่อประกาศแลวถาพอคาไมคนใดไปยอมเสียเงินก็เปนความผิดของตนเอง จะใหรัฐบาลสยามรับผิดชอบอยางใดไมได เห็นดวยเกลาฯ ดังนี้

ควรมิควรแลวแตจะโปรดเกลาฯ
ขาพระพุทธเจา (เซ็นชื่อ) เอช. สะเลด
พระสฤษดิ์พจนกร แปล ”

ในชวงระหวางสงครามโลกครั้งที่ 2 ใน พ.ศ. 2484 รัฐบาลไทยไดเพิกถอนสัมปทานการทําไมสัก
จากบริษัทอังกฤษทั้ง 4 บริษัท ดวยเหตุผลทางการเมืองและเพื่อพยุงฐานะทางการเงินของรัฐบาล รัฐบาลได
จัดตั้งบริษัทไมไทย จํากัด ขึ้นรับชวงการทําไมแทน หลังสงครามโลกใน พ.ศ. 2489 รัฐบาลจําเปนตองคืน
สัมปทานปาสักใหแกบริษัททําไมตางๆ ที่ยึดคืนมา และไดจัดตั้งองคการอุตสาหกรรมปาไม (อ.อ.ป.) ขึ้น

แทนบริษัทไมไทยจํากัดใน พ.ศ. 2490 เพื่อดําเนินกิจการดานปาไมใหแกรัฐบาลจนกระทั่ง พ.ศ. 2447-
2498 สัมปทานปาสักของบริษัทตางๆ ไดสิ้นสุดลงและไมไดรับตอสัญญา รัฐบาลไดจัดตั้งบริษัทปาไมรวมทุน
ขึ้น โดยรวมทุนจากบริษัททําไมที่หมดสัมปทานทั้ง 5 บริษัทเขาดวยกัน โดยรัฐบาลไทยถือหุนรอยละ 20
นอกจากนี้ยังไดจัดตั้งบริษัทปาไมจังหวัดขึ้น เพื่อรับทําไมในทองที่จังหวัดนั้นๆ ปาสักไดถูกแบงออกเปน 3

สวนคือใหองคการอุตสาหกรรมปาไมทําหนึ่งสวน บริษัทปาไมรวมทุนหนึ่งสวน และบริษัทปาไมจังหวัดอีก
หนึ่งสวน จนกระทั่ง พ.ศ. 2503 เมื่อหมดสัมปทานรัฐบาลจึงไดมอบใหองคการอุตสาหกรรมปาไม เปนผูดําเนิน
กิจการทําไมสักทั้งหมด ยกเวนสัมปทานปาสักของเอกชนที่อายุสัญญายังเหลืออยูบริษัททําไมตางชาติทั้ง 5
บริษัทก็ไดปดกิจการลง