Page 77 -

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

พลวัตของความยากจน

ในแต่ละภูมิภาคนั้น ความแตกต่างทางด้านรายได้ของครัวเรือนที่ยากจนเองก็ยังมีให้เห็น
อยู่มาก ในปี 2550 รายได้เฉลี่ยต่อครัวเรือนยากจนในกรุงเทพสูงกว่ารายได้เฉลี่ยรวมของครัวเรือน
ยากจนทั่วประเทศเกือบสองเท่า โดยเฉพาะอย่างยิ่งเมื่อเทียบกับภาคเหนือและภาคอีสาน
นอกจากนั้นในด้านการเติบโตของรายได้ จะเห็นได้ว่ารายได้ครัวเรือนเฉลี่ยในกรุงเทพเพิ่มขึ้น
ร้อยละ20 ต่อปี ในช่วงปี 2539 ถึงปี 2550 ในขณะที่ภาคอีสานมีอัตราการเติบโตที่ต่ำกว่ามาก
เป็นการชี้ให้เห็นว่าความแตกต่างทางด้านรายได้มีช่องว่างที่สูงขึ้นเมื่อเทียบกันระหว่างในกรุงเทพ
กับภูมิภาคอื่นๆ และรายได้เฉลี่ยต่อเดือนของครัวเรือนยากจนในอีสานจะต่ำกว่าภาคกลางเล็กน้อย
(ตารางที่ 3.7)

ตารางที่ 3.7 รายได้ครัวเรือนยากจน รายภาค

รายได้เฉลี่ยต่อเดือน (บาท) การเจริญเติบโต( %)
ปี 2549 ปี 2550

อีสาน 4,702 5,165 9.85
เหนือ 4,115 4,611 12.07

ใต้ 5,409 5,841 7.98
กลาง 5,296 5,339 0.82
กรุงเทพฯ 6,465 10,106 56.32

รวม 4,671 5,143 10.10

ที่มา: ข้อมูลสำรวจภาวะเศรษฐกิจและสังคมของครัวเรือน สำนักงานสถิติแห่งชาติ ประมวลและเผยแพร่
โดยสำนักงานคณะกรรมการพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแห่งชาติ

เมื่อจำแนกตามประเภทของรายได้ ครัวเรือนยากจนในประเทศมีรายได้จาก (1) กำไรสุทธิ

จากการทำไร่ทำนา และ (2) ค่าแรงและเงินเดือน โดยแต่ละประเภทคิดเป็นร้อยละ 22 ของรายได้
ทั้งหมด สัดส่วนของกำไรสุทธิจากการเกษตรของครัวเรือนต่อรายได้ทั้งหมดของประเทศลดลง
อย่างต่อเนื่องในตลอดช่วงเวลาที่ผ่านมา ในขณะที่ค่าแรงและเงินเดือนกลายมาเป็นรายได้หลัก
ของครัวเรือนยากจนในประเทศ ซึ่งสอดคล้องกันกับรูปแบบรายได้ของครัวเรือนทั่วประเทศ รายได้
จากทั้งค่าแรงและเงินเดือน และกำไรสุทธิจากธุรกิจเป็นรายได้หลักของครัวเรือนทั่วประเทศ ซึ่งอยู่

ที่อัตราส่วนประมาณร้อยละ 40 และร้อยละ 20 ตามลำดับ กำไรสุทธิจากการเกษตรคิดเป็น

76 สถาบันคลังสมองของชาติ