Page 140 -

ั
ิ
ื
ุ
ิ
์
ิ
ิ
โครงการพัฒนาหนังสออเล็กทรอนกสเฉลมพระเกียรต สมเด็จพระเทพรตนราชสดาฯ สยามบรมราชกุมาร ี

ดังทีได้อธิบายในหัวข้อ 3.4.1 และ 3.4.2 แล้วว่า ก าหนดระยะเวลาตามมาตรา 913(1) และ (2)
่
้
นีไมได้มีความแตกต่างในสาระส าคัญ ดังนัน ผู้เขียนจะยกตัวอย่างเฉพาะกรณีอนมาตรา (1) ตัวอย่ำงท ี่
ุ
่
็
10.3 วันที 5 สิงหาคม 2564 นายเปนต่อ ออกตั๋วแลกเงินสั่งให้นายนิยมจายเงินให้กับนางสาวทิพย์ โดย
่
่
่
เขียนข้อความว่า “วันที 10 สิงหาคม 2564 ให้จ่ายเงิน 10,000 บาทแก่นางสาวทิพย์” ซึงเปน
่
็
ก าหนดเวลาตามมาตรา 913(1) และผู้สั่งจายยังเขียนไว้ด้วยว่า “ไมต้องท าค าคัดค้าน” ตามข้อความที ่
่
่
้
่
่
่
ระบุไว้บนตั๋วแลกเงินฉบับนี นางสาวทิพย์ในฐานะผู้ทรงจะต้องนาตั๋วไปยืนให้ผู้จายจายเงินวันที 10
่

่
่
่
่
สิงหาคม 2564 หากนางสาวทิพย์ไมนาตั๋วไปยืนให้ผู้จายจายในวันดังกล่าว นางสาวทิพย์จะสิ้นสิทธิไล่
เบียนายเปนต่อผู้สั่งจ่ายทันที
็
้
ี
่
้
ี
10.3 กรณทผูทรงสิ้นสิทธิไลเบ้ยตำมมำตรำ 973(2)
่
ี
จากทีได้อธิบายมาตรา 973(1) และ(3) จะเห็นได้ว่า ผู้ทรงตั๋วแลกเงินทีมีก าหนดตามมาตรา
่
่
่
่
่
913(1) และ(2) ที่มีข้อก าหนดว่า “ไมต้องท าค าคัดค้าน” จะสิ้นสิทธิไล่เบียหากไมนาตั๋วไปยืนเมือตั๋วถึง

้
่
้
้
่
่

่
ก าหนด และผู้ทรงตั๋วแลกเงินทีมีก าหนดตามมาตรา 913(3) และ(4) จะสินสิทธิไล่เบียหากไมนาตั๋วไปยืน
ตามก าหนดเวลาในมาตรา 944 และมาตรา 943 ค าถามจึงเกิดขึ้นว่า ผู้ทรงตั๋วแลกเงินที่มีก าหนดเวลา
ตามมาตรา 913(1) และ(2) และไมมีข้อก าหนดว่า “ไมต้องท าค าคัดค้าน” จะสิ้นสิทธิไล่เบียเมือใด เช่น
่
้
่
่
ี่
ตัวอย่ำงท 10.4 วันที 5 สิงหาคม 2564 นายเปนต่อ ออกตั๋วแลกเงินสั่งให้นายนิยมจายเงินให้กับ
็
่
่
นางสาวทิพย์ โดยเขียนข้อความว่า “วันที 10 สิงหาคม 2564 ให้จายเงิน 10,000 บาทแก่นางสาวทิพย์”
่
่
่
ซึงเปนก าหนดเวลาตามมาตรา 913(1) ตามข้อความทีระบุไว้บนตั๋วแลกเงินฉบับนี เมือพิจารณากับ
่
็
่
้
มาตรา 941 จะพบว่า “…ถึงก าหนดวันใดผู้ทรงต้องนาตั๋วเงินไปยื่นเพื่อให้ใช้เงินในวันนั้น” ซึงจะท าให้

่
เข้าใจได้ว่า ผู้ทรงจะต้องนาตั๋วแลกเงินฉบับนีไปให้ผู้จายจายเงินในวันที่ 10 สิงหาคม 2564 ท าให้เกิด
่

่
้
่
่
ค าถามขึนมาว่า หากผู้ทรงไม่นาตั๋วฉบับนีไปยืนให้ผู้จายจายเงินจะมีผลอย่างไร เมื่อพิจารณาจากมาตรา
้
่

้

ี
ุ
้
้
973 (1) และ (3) จะพบว่า ทั้งสองอนมาตรานีไม่สามารถนาไปบังคับกับกรณีน
้
่
้
่
้
กรณีทีผู้ทรงตั๋วทีมีก าหนดระยะเวลาตามมาตรา 913(1) หรือ (2) จะสินสิทธิไล่เบียนี ศ. ดร.
้
็
็
เสาวนีย์ฯ ได้อธิบายว่า มาตรา 973 นีเปนบทบัญญัติมาตราที่ต้องตีความให้เคร่งครัด เพราะเปนการ
่
้
ตีความกฎหมายให้บุคคลเสียสิทธิในการไล่เบีย หากไมมีการเขียนไว้อย่างชัดเจนก็จะท าให้บุคคลนั้น
174
่
่

่
่
เสียเปรียบ ดังนั้น หากนางสาวทิพย์ในฐานะผู้ทรงไมได้นาตั๋วไปยืนให้ผู้จายจายเงินในวันที 10
่
่
สิงหาคมฯ จะถือว่า นางสาวทิพย์สินสิทธิไล่เบี้ยทันทีไมได้ เพราะไมมีกฎหมายจ ากัดสิทธิไล่เบี้ยในกรณี
่
้

้
่
นี แต่เมื่อพิจารณาตามกระบวนการของกฎหมายจะพบว่า เมื่อตั๋วขาดความนาเชื่อถือผู้ทรงต้องนาตั๋วไป
ท าค าคัดค้านภายในวันใช้เงิน และนับต่อไปอีก 3 วันตามมาตรา 960 วรรคสอง ดังนั้น หากนางสาวทิพย์
่
่
่
่
นาตั๋วไปยืนให้นายนิยมจายในวันที 13 สิงหาคม 2564 และนายนิยมไมจายเงิน นางสาวทิพย์ก็ยังมีสิทธิ

่
็
่
ท าค าคัดค้านโดยชอบได้อยู และไมถือเปนกรณีทีสิ้นสิทธิไล่เบียตามมาตรา 973(2) เพราะกรณีนียังไม ่
่
้
่
้
่

พ้นก าหนดเวลาส าหรับการท าค าคัดค้านการไมใช้เงิน แต่หากนางสาวทิพย์นาตั๋วไปยืนให้นายนิยม
่

้
์
่
174 เสาวนีย์ อัศวโรจน (อ้างแล้วเชิงอรรถที 13) หนา 224-225
139
เอกสารประกอบการสอนวิชากฎหมายว่าด้วยตั๋วเงิน โดย อ. ดร. ชีวิน มัลลิกะมาลย์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์