Page 84 -
P. 84
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
ก้อได้พันธุ์ป้าชิด ซึ่งเป็นผลงานชิ้นโบว์ อะไรกลับไปบ้าง จี๋หอบต้นไม้สารพัด
แดงของพ่อ โดยใช้ชื่อของแม่ซึ่งได้เสีย กลับมาทุกครั้ง บางทีหาที่ลงปลูกไม่ได้
ชีวิตเมื่อจี๋เรียนจบม.ศ.3 หลังจากนั้น ทิ้งกองๆไว้ พ่อบอกว่าปลูกๆไปก่อน
พ่อต้องทำาหน้าที่ทั้งพ่อและแม่ ดังนั้น ไม่ชอบค่อยถอนออก ไปๆมาๆเราก้อ
ทุกวันพ่อและวันแม่จี๋จะโทรไปหาพ่อและ ได้เรียนรู้ต้นไม้ และธรรมชาติจากพ่อนี่
บอกพ่อว่า รักพ่อ คิดถึงพ่อเสมอ พ่อ หละ แก้ปัญหาอะไร ไม่ได้โทรหาพ่อตลอด
ก็จะทำาเสียงล้อเล่นว่า รักพ่อ คิดถึงพ่อ ชมพู่พลาสติกปลูกเอาไว้ให้ปันดูยัง
กลับมาด้วยเสมอ พอจี๋มีครอบครัวและ สวยงาม และเก็บกินได้จนถึงทุกวันนี้
มีลูก พ่อจะบอกว่าให้พาลูกมาสัมผัสที่ มะเฟืองออกลูกเต็มต้นตลอด แม้ลูก
ไร่บ่อยๆ เด็กๆจะได้ใกล้ชิดธรรมชาติ ซึ่ง จะเล็กแต่เห็นแล้วปลื้มกินไม่เคยทันเลย
โชคดีมากปันเป็นหลานคนหนึ่งที่ได้มี ถึงแม้ว่าความรู้เรื่องเกษตรจะเท่าหาง
โอกาสมาเข้าคอร์สเรียนรู้ธรรมชาติกับ อึ่งเกลียดกลัวและไม่เคยจับหนอน
ตา มีสมุดที่ตาแจกและหลานๆจดว่า ไส้เดือน แต่ภูมิใจที่ได้เป็นลูกไม้หล่นไม่
แต่ละวันทำาอะไรบ้าง ตาจะตรวจทุกวัน ไกลต้นของพ่อและแม่เสมอ
พร้อมแก้คำาผิดให้ด้วย พ่อสอนลูกๆ
ด้วยการซื้อหนังสือให้อ่านโดยส่งทาง
ไปรษณีย์ หรือไม่ก้อส่งมาพร้อมรถผัก จากจู๋จี่ - สโรชา วิรเศรณี
พร้อมลายเซ็นต์ตัวใหญ่มากที่หน้าปก และ ครอบครัว
หรือปกใน แม้กระทั่งการเลี้ยงลูก พ่อ
ยังช่วยคิด ช่วยแก้ไขปัญหาให้ ทุกครั้ง
ที่กลับไปไร่พ่อต้องถามว่าจะเอาต้นไม้
พ่อแม่จากจี๋
