Page 104 -

โครงการรวบรวมและจัดทําวารสารอิเล็กทรอนิกส์ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์

102 Thai J. For. 31 (1) : 87-104 (2012)

หลายของชนิดพันธุไม พบวา มีจํานวนพันธุไมที่นําไป เหนือธรรมชาติมีจํานวนชนิดที่นอยที่สุดนั้น มีความ
ใชประโยชนในดานความสัมพันธกับสภาพแวดลอม คลายคลึงกับการใชประโยชนเพื่อตนเอง กลาวคือ ตอง
มากที่สุด ซึ่งมีจํานวนชนิดพันธุที่เปนไมพุม ไมลมลุก อาศัยระยะเวลาในการปรับตัวใหเขากัน สวนที่แตก
และไมตน ในขณะที่การใชประโยชนจากความหลาก ตางกันคือตองอาศัยความเชื่อเพื่อเชื่อมโยงคนเขาดวย

หลายของพันธุไมในชีวิตประจําวันของแตละคน พบ กัน โดยเลือกเอาพันธุไมที่เหมาะสมมาเปนสัญลักษณ
วา มีจํานวนชนิดของไมตนมากที่สุด แสดงใหเห็นวาใน จํานวนชนิดพันธุที่ใชจึงมีไมมากนัก แตก็มีสวนสําคัญ
ปจจุบันชุมชนมีการใหความสําคัญกับสภาพแวดลอม ในการชวยยึดเหนี่ยวผูคนเขาไวดวยกันในสภาพแวดลอม
ความเปนอยู ซึ่งอาจสะทอนใหเห็นถึงการใหความ หนึ่งๆ

สําคัญกับถิ่นที่อยูอาศัยและการอยูรวมกันของคนใน เมื่อพิจารณาเฉพาะในสวนของวิสัยพันธุไม
ชุมชน โดยใชประโยชนจากความหลากหลายทาง แลว พบวาไมตนและไมตนขนาดเล็กอยูในสถานภาพที่
ชีวภาพมาชวยปรับปรุงสภาพแวดลอมใหนาอยูอาศัย นาเปนกังวลมากที่สุด เนื่องจากวาชุมชนมอญมักอาศัย
ทั้งนี้สวนหนึ่งเปนพันธุไมตามสมัยนิยมที่สามารถรับ อยูเกาะกลุมรวมกันจึงทําใหมีขนาดพื้นที่คอนขางจํากัด
เขามาปลูกไดในพื้นที่ดวย สวนการใชประโยชนจาก และไมสามารถเคลื่อนยายขยายพื้นที่ดังเชนในอดีตได
ความหลากหลายของพันธุไมเพื่อตนเองนั้น มีจํานวน อีกทั้งบริเวณที่ตั้งถิ่นฐานมักประสบปญหาสภาวะนํ้า

ชนิดที่นอยกวาการใชเพื่อสภาพแวดลอมประมาณ ทวมในฤดูฝน การปลูกตนไมสวนใหญจึงนิยมปลูก
เทาตัว ทั้งนี้อาจเนื่องมาจากสาเหตุสําคัญสองประการ ตนไมลงในกระถางเพื่อสะดวกตอการเคลื่อนยาย และ
กลาวคือ การใชประโยชนจากพันธุพืชเพื่อตนเองนั้น ยังสัมพันธกับความชํานาญในการทําเครื่องปนดินเผา
มีการเปลี่ยนแปลงนอยหรือเปนไปอยางชาๆ อาศัย ของชาวมอญอีกดวย รวมทั้งการเจริญเติบโตของไม
ประสบการณการเรียนรู ซึ่งตองมีกระบวนการที่ทําซํ้าๆ ตนตองใชระยะเวลา ซึ่งหากตนเกาลดจํานวนลงไป

กัน และตองมีความสอดคลองกับสภาพของระบบนิเวศ เรื่อยๆ โดยไมมีการปลูกตนไมใหมเพิ่มขึ้นทดแทน ไม
ไดเปนอยางดี จนเกิดเปนภูมิปญญาหรือวัฒนธรรมใน ตนอาจตองกลายเปนของหายากไป โดยเฉพาะในสวน
การดํารงชีวิต ทั้งในดานอาหาร อาชีพ และการรักษา ที่สัมพันธกับอํานาจเหนือธรรมชาติซึ่งถาหากลดนอยลง
โรค ดังนั้นความมากนอยของจํานวนชนิดพันธุจึงไม ไป ยอมกระทบไปถึงความสัมพันธที่เคยมีอยูของผูคน
สามารถบอกไดวาปริมาณเทาไหนถึงจะดีกวากัน ซึ่งนา ที่อาศัยอยูในพื้นที่
จะขึ้นอยูกับความสัมพันธของชนิดพันธุ สภาพแวดลอม

และคนมากกวา สรุป
ประการถัดมา คือหากใหความสําคัญ
กับความมากนอยของจํานวนชนิดพันธุไม การใช อารยธรรมมอญเกิดขึ้นจากการปรับตัวใหเขา
ประโยชนเพื่อตนเองมีนอยนั้น อาจเปนไปไดวามี กับสภาพแวดลอมของพื้นที่ชุมนํ้าในลุมนํ้าอิระวดี ลุมนํ้า
ภาวะการพึ่งที่ลดนอยลง เปนผลเนื่องจากการพึ่งพิง เจาพระยา ลุมนํ้าแมกลอง และลุมนํ้าปง มีลักษณะเปน

ประโยชนจากภายนอกที่เพิ่มขึ้น ทั้งในดานอาหาร พื้นที่ราบลุม นํ้าทวมถึงในฤดูนํ้าหลาก รวมทั้งบริเวณ
อาชีพ และการรักษาโรค สวนการปรับปรุงสภาพ ปากแมนํ้าที่มีระบบนิเวศแบบนํ้ากรอย มีพัฒนาการ
แวดลอมนั้นบางสวนก็เปนการนําเขาพันธุไมจาก มานานนับพันปและอาจถือไดวากลุมชาติพันธุมอญ
ภายนอกเขามา ที่อาศัยอยูในระบบนิเวศวิทยาแบบพื้นที่ชุมนํ้านั้นได
สําหรับความสัมพันธของพันธุไมกับสิ่งที่ รับเอาอารยธรรมอินเดียและพุทธศาสนานํามาปรับใช