Page 96 -
P. 96
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
“ความเผลอ” หรือ “ความประมาท” ก็คือการไม่ใช้ธรรมะ เมื่อ
ไม่ใช้ธรรมะ มันก็เผลอ เหมือนคนเดินไม่ใช้ธรรมะก็สะดุดบ้าง ตก
ร่องบ้าง ก้าวบันไดพลาดแข้งหักขาหักไปบ้าง นั่นเพราะไม่ใช้ธรรมะ
ในการเดิน ในการยืน ในการนั่ง ในการทำ ในการพูด ในการคิด ต้อง
ใช้ธรรมะอยู่ตลอดเวลา
ธรรมะนั้นเรียกว่า “สติ”
คำว่า สติ คือความรู้สึกตัวในขณะที่
เราทำอะไรๆ ไม่ทำโดยไม่รู้ตัว ถ้าทำโดยไม่รู้ตัวเรียกว่า
“ประมาท”
หรือเป็นคนเผลอ เผลอเมื่อไรเกิดทุกข์เมื่อนั้น เผลอเมื่อใดก็เสียหาย
เมื่อนั้น ไม่ว่าเรื่องอะไรเผลอไม่ได้ เพราะฉะนั้น จะต้องระมัดระวังอยู่
ตลอดเวลาในการกระทำอะไรต่างๆ
ความระมัดระวังนั่นแหละคือการปฏิบัติธรรม ที่เราพูดกันว่า
ปฏิบัติธรรม พูดให้เข้าใจง่ายก็หมายความว่า มีความระมัดระวังใน
การคิด ในการพูด ในการกระทำ ในการคบหาสมาคมติดต่อกับคนนั้น
คนนี้ แม้ขณะที่ขับรถยนต์ไป ถ้าขับด้วยความไม่มีธรรมะมันก็เสยกัน
ที่เกิดความเสียหายก็เพราะว่าไม่มีธรรมะในขณะขับรถ คือไม่ระมัดระวัง
รู้แล้วว่าฝนตก ถนนอาจจะลื่นก็ได้ ถ้ารู้ว่าถนนลื่น ก็ค่อยๆ ไป อย่า
รวดเร็ว อย่ารีบร้อน เราไปด้วยความระมัดระวัง มันก็ไม่เกิดความ
ป า ฐ ก ถ า ธ ร ร ม : ปั ญ ญ า นั น ท ภิ ก ขุ 95
