Page 51 -
P. 51
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
คราวหนึ่ง ท่านจักขุปาละในสมัยที่ยังไม่ได้บวช เมื่อได้ไปฟัง
ธรรมะแล้วก็เกิดความเลื่อมใส จึงได้ไปบอกน้องชายว่า เธออยู่รักษา
ทรัพย์สมบัติไปเถอะ ฉันไม่เอาแล้ว ฉันจะออกบวชแล้ว น้องชายก็
บอกว่า พี่นี่คิดไม่เข้าท่าเสียเลย การบวชนั่นมันต้องในตอนแก่ชรา
บัดนี้ยังไม่แก่นี่ มือไม้ยังแข็งแรง ผมยังดำสนิท ยังทำอะไรๆ ได้อยู่จะ
ดันไปบวชเสียทำไม
จักขุปาละก็พูดกับน้องชายว่า คนที่ถูกความแก่ครอบงำแล้วนั้น
อะไรๆ มันไม่เป็นของตัว ร่างกายมันไม่อยู่ในอำนาจ จะยืน จะเดิน
จะนั่ง จะนอน จะพูดอะไร จะจำอะไรมันก็ไม่คล่องทั้งนั้นแหละ คน
แก่ๆ ก็ย่อมจะเห็นได้ด้วยตัวเองว่าร่างกายของเราที่แก่ชราแล้วนี้ มัน
ไม่อยู่ในอำนาจของเรา บางทีเราจะลุกขึ้นมันก็ไม่ได้ดังใจ จะนั่งก็ไม่
ได้ดังใจ จะทำอะไรๆ ก็ไม่เหมือนใจ มันขัดไปหมดทุกอย่าง ขัดแข้งขา
ขัดไม้ขัดมือ ปวดเอวปวดหลัง เจ็บหูเจ็บตา ปวดหัวมัวตา เช่นว่าตา
ของเราแก่แล้ว จะไปอ่านหนังสือธรรมะมันก็ไม่ไหว หนังสือที่ควรอ่าน
ดีๆ มี แต่ว่าเราอ่านไม่ได้ เพราะตามืดตามัวไปเสียแล้ว บางทีหูจะไป
ฟังที่เขาพูดให้ฟัง ก็ฟังไม่ได้ เพราะหูมันชักจะตึงๆ ไปเสียแล้ว จะนั่ง
สวดมนต์ภาวนาสักหน่อยมันก็ไม่ได้ เพราะร่างกายมันไม่แข็งแรง อัน
นี้เขาเรียกว่าเป็นอุปสรรค เป็นมารอันหนึ่ง มารอันนี้เขาเรียกว่า
50 ปั จ จุ บั น ข ณ ะ คื อ แ ส ง ส ว่ า ง
