Page 40 -
P. 40
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ เฉลิมพระเกียรติสมเด็จพระเทพรัตนราชสุดาฯ สยามบรมราชกุมารี
จิตใจคนนี่ก็เหมือนกัน เราก็สร้างคอกล้อมไว้ ศีล ๕ นั่นเอง
เอามาล้อมไว้ ทำรั้วด้วยเสา ๕ ต้น ต้นใหญ่ๆ ล้อมตัวเราไว้ว่า เราจะ
ไม่ฆ่าใคร จะไม่ลักของใคร จะไม่ประพฤติผิดในทางกามารมณ์ จะไม่
พูดโกหก คำหยาบ คำเหลวไหลกับใครๆ เราจะไม่เสพสิ่งเสพติด
มึนเมา มารับศีลก็คือมาสัญญากับพระ เรียกว่า สมาทาน แปลว่า รับ
เอาไปใช้ ไม่ใช่รับแล้วทิ้งไว้ตรงนั้น แต่รับเอาไปใช้ เอาไปปฏิบัติ
แต่ว่าเรามักรับกันพอเป็นพิธี มีอะไรก็ “เอ้า รับศีลกันก่อน”
แต่ไม่ค่อยเอาไปใช้ การรับศีลบ่อยๆ นั้นก็เป็นเครื่องย้ำกันนั่นเอง ย้ำ
เตือนให้เกิดความสำนึกว่าอย่าออกไปนอกรั้ว ให้อยู่ในรั้ว ให้อยู่ในวง
ที่ขีดไว้ให้ จึงมีการย้ำกันบ่อยๆ เราต้องคอยเตือนตนเองว่า “ฉันมีรั้ว
ป้องกันภัย เป็นรั้วที่สำคัญที่สร้างไว้สำหรับป้องกันตัว” ป้องกันตัวไม่
ให้ออกไปนอกรั้ว และป้องกันสิ่งชั่วร้าย สัตว์ร้ายอะไรไม่ให้มาทำร้าย
เราด้วย เพราะเราอยู่ในที่มีรั้วนี่ มีเกราะ สิ่งอื่นมันจะมาทำร้ายเราได้
อย่างไร เราก็อยู่ในรั้วนั้น
นี่เป็นการปฏิบัติเบื้องต้น คือรักษาศีล ควบคุมกาย ควบคุม
วาจา มันเนื่องจากใจเหมือนกัน เพราะศีลมันอยู่ที่ใจ แต่มันไหลออก
ป า ฐ ก ถ า ธ ร ร ม : ปั ญ ญ า นั น ท ภิ ก ขุ 39
