Page 29 -
P. 29
โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว
สารจาก
ศาสตราจารย์ระพี สาคริก
ปราชญ์เกษตรแห่งแผ่นดิน และอธิการบดีมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ (พ.ศ. 2518 - 2522)
มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ได้ขอให้ผมเขียนแสดงความยินดี ท่านศาสตราจารย์อินทรี จันทรสถิตย์ ได้ขอร้องให้อาจารย์
ในโอกาสที่มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ครบรอบ 72 ปี ผมนึกถึง ดร.อัจฉรา นวจินดา และอาจารย์ ดร.ขจีจรัส ภิรมย์ธรรมศิริ
สูตรพีชคณิตที่ว่าด้วยเรื่อง “ความเป็นไปได้” ทำาวิจัยเรื่อง “เกษตรศาสตร์ของแผ่นดิน” ผมจำาได้ว่าผลงานวิจัย
ก่อนที่จะทำาอะไรก็แล้วแต่ ใจเราต้องมีความเป็นกลางให้ได้ ครั้งนั้นได้ปรากฏออกมาเป็นความจริงอย่างไร ทุกคนคงจำาได้ดี
เสียก่อน ความเป็นกลางนั้นถ้าจะพูดว่ามีประเด็นซึ่งมีความเป็นไปได้ สิ่งนั้นไม่ใช่หรือที่ปรากฏเป็นผลงานอันแท้จริงของมหาวิทยาลัย 27
อยู่อย่างครบถ้วน เช่น สมมติให้ ก เป็นเรื่องหนึ่ง ข เป็นเรื่องหนึ่ง เกษตรศาสตร์ซึ่งทุกคนควรภูมิใจอย่างที่สุดแล้ว หลักธรรมได้ชี้ไว้ว่า
และ ค เป็นอีกเรื่องหนึ่ง เมื่อเอา ก ข ค มาผสมกันแล้ว เราควรจะ “สิ่งใดก็ตามเมื่อขึ้นสูงสุดแล้วก็ย่อมลดลงมาสู่ตำ่าสุดเป็นธรรมดา”
ได้รับผลอย่างครบถ้วนซึ่งมีทั้งดีและไม่ดีอยู่ด้วยกัน เพราะฉะนั้นจึงขอให้ทุกคนที่เกี่ยวข้องกับการพัฒนา
ความดีความไม่ดีนั้นเราจะโทษใครไม่ได้ และจะชมใครก็ มหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์อย่าได้ท้อถอย ความดีความไม่ดีเป็น
ไม่ได้อีกนั่นแหละ ทั้งนี้มันอยู่ที่คุณสมบัติของคนซึ่งเป็นผู้นำา ของธรรมดาที่อยู่ร่วมกัน ทั้งนี้ขึ้นอยู่กับความจริงซึ่งอยู่ในจิตใจ
ในการพัฒนา ดังเช่นที่โบราณได้กล่าวฝากไว้ว่า “ถ้าหัวไม่ส่าย มนุษย์ผู้เกี่ยวข้องโดยแท้ ขอให้ทุกคนจงประสบแต่ความโชคดี
หางก็ย่อมไม่กระดิก” ตลอดไป 72 ปี เกษตรศาสตร์ พิพัฒน์แผ่นดินไทย สารแสดงความยินดี
เพราะฉะนั้นมาถึงบัดนี้ เกษตรศาสตร์อายุได้ 72 ปีแล้ว ถ้านับ
ถอยหลังก็เพราะต้องการรู้ว่าในอดีตนั้นมีความเป็นมาอย่างไร
คนในเกษตรศาสตร์เคยอยู่อย่างรู้เหตุรู้ผลหรือเปล่า ถ้ารู้แล้วก็
ต้องมองออกไปอีกว่าสามารถนำาไปปฏิบัติตามเหตุและผลหรือไม่
ถ้ามีเหตุมีผลซึ่งสมควรแก่การยอมรับนับถือ สิ่งนั้นน่าจะเป็นผลดี
ซึ่งทุกคนควรให้การยกย่องสรรเสริญ แต่ถ้านำาไปปฏิบัติแล้วเกิด
การตกตำ่า เราก็ควรยอมรับด้วยว่าจะต้องร่วมกันพัฒนาให้มันดีกว่านี้
เรื่องมหาวิทยาลัยนั้น แท้จริงแล้วก็คือเรื่องความเป็นมนุษย์
นั่นเอง โดยเฉพาะเกษตรศาสตร์จำาเป็นอย่างยิ่งที่ทุกคนควรมี
วิญญาณเกษตรกรรม เพราะเกษตรกรรมคือการปฏิบัติที่ลงถึงพื้นดิน
อย่างมีความสุข
ถ้าประชากรในเกษตรศาสตร์มีวิญญาณด้านเกษตรกรรมจริง
ผลิตผลจากการเรียนรู้เกี่ยวกับเกษตรกรรมย่อมนำาบุคลากรลงไปสู่
พื้นดิน และทำางานอย่างมีความสุข
ผมใคร่ขอร้องให้ทุกคนหวนกลับไปนึกถึงช่วงซึ่งมหาวิทยาลัย
เกษตรศาสตร์มีอายุครบ 60 ปี ในช่วงนั้นศาสตราจารย์อินทรี
จันทรสถิตย์ ซึ่งดำารงตำาแหน่งอธิการบดีมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์
ถึงสองครั้งสองหน เนื่องจากเกษตรศาสตร์เกิดเรื่องใหญ่ ทำาให้ (ศาสตราจารย์ระพี สาคริก)
ท่านผู้นี้จำาต้องเข้ามารับงานอีกครั้งหนึ่ง
