Page 26 -
P. 26

ิ
                                         ิ
                             ื
                                                           ิ
                                            ์
                                                                                    ุ
                                ิ
                                                                           ั
              โครงการหนังสออเล็กทรอนกสเฉลมพระเกียรตสมเด็จพระเทพรตนราชสดาฯ สยามบรมราชกุมาร                  ี








                                                                         ู้
                                                                    ี
                                                                                             ่
                                                                                        ิ
                                                                                                     ิ
                                                                           ื่
               เวลานี้หลายมหาวิทยาลัยกําลังบ้าคลั่งอยู่กับการเรยนรเรองนานาชาต แตถ้าขาดจตใต                ้
               สํานึกดงไดกล่าวมาแลว ความเป็นนานาชาติอันควรมอยู่ภายใตจตใจเราเองก็จะ
                            ้
                                                                            ี
                                                                                       ้
                        ั
                                         ้
                                                                                        ิ
               กลายเป็น “ชาตินี้ของกูคนเดยว”
                                             ี
                           ้
                                                                                ั้
                                                                                                       ่
                                                                                                 ิ
                                                                ้
                       ผมตองกราบขออภัยถ้าเขียนอะไรไปแลวไมสุภาพรวมทงส่งผลกระทบจตใจทาน
                                                                    ่
                                                        ื
                                                            ่
                                                                                                      ิ
                                                                              ั
                                                                           ่
               ผู้ใดก็ตาม ความจริงแล้วคําสุภาพหรอไมสุภาพมันก็ไมมตวตนนอกจากความจรงท                        ี่
                                                                             ี
                                          ่
                                      ั้
                            ้
                         ิ
               ธรรมชาตไดให้ผมมาตงแตเกิด
                                                                  ิ
                                                                                     ั้
                                                                                                ้
                                              ้
                       เช่นเดยวกัน คําว่า “หองสมด” นั้น แทจรงแล้วก็เทากับ 0 ทงนี้เพราะหองสมดท             ี่
                                                    ุ
                                                                                                      ุ
                                                               ้
                                                                            ่
                             ี
                                                               ี
                     ิ
                                   ั
                                  ี
                                                                               ิ
                   ้
                            ั
               แทจรงนั้นมนไม่มตวตนบนพื้นฐานวัตถุ หากมรากเหง้าอยู่ในจตวิญญาณเราแต่ละคนซึ่ง
               ธรรมชาตไดมอบมาให้ตงแตเกิดแล้ว เว้นไว้แต่ว่าการดํารงชีวิตของเราตกอยภายใตความ
                            ้
                                            ่
                                                                                             ู่
                                        ั้
                         ิ
                                                                                                    ้
                                                                                  ่
                                                                                     ี
                                                                  ู
                                         ึ
                                                ั
                                               ู้
                                             ่
                                       ิ
                           ํ
               ประมาททาใหขาดสต จงไมรจกคุณค่าของข้อมลซึ่งเป็นมาแตอดต ยิ่งกว่านั้นเพราะ
                               ้
                                                                                       ั้
                                           ํ
                                         ี่
                                                                          ่
                                               ้
                                                                                                     ี
                                                              ็
               ความประมาทนี้แหละททาใหเราดถูกของเลกน้อยว่าไมสําคัญ อีกทงยังเป็นคนมนิสัย
                                                    ู
               ขี้ลืม
                                                                             ้
                        ี่
                               ้
                                                                                ั้
                                                                                     ่
                                                                                                    ั
                                                                                              ่
                       ทผมกลานํามาพูดแบบนี้ก็เพราะตวเองได้ปฏิบัตมาแลวตงแตอายุยังไมมากนก ถ้า
                                                         ั
                                                                       ิ
                                                                                                    ี
                                                                                        ุ
               ทานไดอ่านข้อเขียนของผมเทาทลิขิตลงไว้ในอดตอันยาวนาน แทบทกเรื่องจะมคําว่า
                                               ่
                                                  ี่
                                                                  ี
                       ้
                 ่
                                                    ิ
                                                       ้
               “หวนกลับไปนึกถึงอดีต” อยู่เสมอมไดขาด
                                                                     ุ
                                                             ่
                       เวลานี้ผมมอายุย่างเขา 91 ปีแล้ว แตทกสิ่งทกอย่างในอดตก็ยังอยู่ในจตใตสํานึก
                                                                                               ิ
                                                                                                    ้
                                             ้
                                                               ุ
                                  ี
                                                                                  ี
                  ื
               หรออาจกล่าวว่าอยู่ในความทรงจํามาตลอด







                                                           11
   21   22   23   24   25   26   27   28   29   30   31