Page 146 -

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว

2-13

“ เหตุผลในการประกาศใชพระราชบัญญัติฉบับนี้ คือ เนื่องจากปาไมเปนทรัพยากรธรรมชาติที่
สําคัญยิ่งของชาติ และรัฐบาลไดกําหนดจุดหมายไวในแผนพัฒนาการเศรษฐกิจแหงชาติวาจะสงวนปาไมไว
เปนเนื้อที่ประมาณรอยละ 50 แหง เนื้อที่ประเทศไทย คือ เปนเนื้อที่ปาสงวนรวมประมาณ 250,000

ตารางกิโลเมตร หรือ 156 ลานไร
บัดนี้ ปรากฎวาปาไมที่สงวนคุมครองไวแลว และที่ยังมิไดสงวนคุมครองไดถูกบุกรุก
และถูกทําลายไปเปนจํานวนมาก แมปาไมในบริเวณตนน้ําลําธารก็ถูกแผวถางเผาทําลายไปเปนอัน
มาก ซึ่งอาจเปนเหตุใหเกิดความแหงแลง พื้นดินพังทลาย ลําน้ําตื้นเขินหรือเกิดอุทกภัย อันเปนผล

เสียหายแกการเกษตรและเศรษฐกิจของประเทศอยางรายแรง ทั้งนี้เนื่องจากกฎหมายวาดวยการ
คุมครองและสงวนปาที่ใชบังคับอยูวิธีการไมรัดกุมเหมาะสมตองเสียเวลาดําเนินการเปนเวลานานจึง
ประกาศกําหนดเปนปาสงวนหรือเปนปาคุมครองได เปนเหตุใหบุคคลบางจําพวกฉวยโอกาสทําลาย

ปาไดกวางขวางยิ่งขึ้น นอกจากนั้น ไดกําหนดโทษผูฝาฝนไวไมเหมาะสมกับกาลสมัย ผูกระทําผิด
ไมเข็ดหลาบ เปนชองทางใหมีการบุกรุกทําลายปามากขึ้น รัฐบาลจึงเห็นเปนการจําเปนอันรีบดวนที่
จะตองดําเนินการปรับปรุงกฎหมายเรื่องนี้เสียใหม เพื่อใหสามารถดําเนินการคุมครองปองกันเพื่อ
รักษาไวซึ่งทรัพยากรธรรมชาติอันมีคาของชาติ และเพื่อมิใหอาชีพเกษตรกรรมของประชาชนสวน
ใหญและเศรษฐกิจของประเทศถูกกระทบกระเทือนจากผลของการทําลายปา”

2.4.2 นโยบายในชวงแผนพัฒนาการเศรษฐกิจและสังคมแหงชาติฉบับที่ 2 (พ.ศ 2510-2514)
นโยบายการอนุรักษพื้นที่ปาไมและเหตุการณที่สําคัญในชวงแผนพัฒนาเศรษฐกิจและ
สังคมแหงชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2510-2514)

แผนพัฒนาเศรษฐกิจและสังคมแหงชาติ ฉบับที่ 2 (พ.ศ. 2510-2514) ไดกําหนดแผนการ
อนุรักษพื้นที่ปาไมไวในบทที่ 9 การเกษตรและสหกรณ โดยมีแนวทางพัฒนาในขอ 5.10 ดังนี้
“5.10 การปาไม เนนหนักการอนุรักษปาไมตนนํ้าลํา ธารและที่มีคุณคาทาง

เศรษฐกิจ โดยจะพยายามรักษาเนื้อที่ปาไมไวใหไดประมาณครึ่งหนึ่งของเนื้อที่ประเทศ ดําเนินการวิจัยการ
บํารุงรักษาปาและการใชผลิตภัณฑไมใหไดผลดียิ่งขึ้น และขยายงานปลูกปาใหไดผลสูงขึ้นกวาในปจจุบัน
การเพิ่มหนวยปองกันรักษาปามีความจํา เปนอยางยิ่ง”
ทั้งนี้ไดกําหนดโครงการที่จะดําเนินการไวในขอ 16 ดังนี้
“16. ขยายงานปองกันรักษาปาไมใหมีประสิทธิภาพยิ่งขึ้น โดยตั้งหนวยปองกัน

รักษาปาเพิ่มขึ้นอยางนอย 100 หนวยภายในระยะของแผน จัดใหหนวยมีเจาหนาที่ พาหนะ และอุปกรณ
ตามความจําเปน โดยตั้งขึ้นในทองที่ภาคเหนือที่มีปาไมสักหรือปาตนนํ้าลําธาร หรือปาอื่นๆ ที่ยังสมบูรณ
และลอแหลมตอการถูกบุกรุกทําลายเปนอันดับแรก สําหรับภาคตะวันออกเฉียงเหนือจะจัดตั้งหนวยพัฒนา

ปาไมเพื่อชวยฟนฟูปาที่ทรุดโทรมใหมีสภาพเปนปาที่ถาวรตอไป ในดานการสงวนปาจะทําการสงวนปาใหได
ปละ 100 ปาเนื้อที่ประมาณ 30,000 ตารางกิโลเมตร และดําเนินงานจัดปาคุมครองใหเปนปาสงวน
แหงชาติตามบทเฉพาะกาลใหเสร็จอีก 266 ปา พื้นที่ประมาณ 30,500 ตารางกิโลเมตร ปรับปรุงวิธีบํารุง
และจัดการปาไมใหมีประสิทธิภาพและเปนผลดียิ่งขึ้น โดยนํา วิธีการที่ทันสมัยมาใชจัดการปาไมปละ

ประมาณ 10 ปาซึ่งจะทําใหปาไมมีกลังผลิตสูงขึ้น และสามารถอํา นวยประโยชนทั้งทางตรงและทางออม
โดยสมบูรณและสมํ่าเสมอตลอดไป ในดานการปลูกสรางสวนปาจะดํา เนินการใหเร็วขึ้น คือปลูกปาไมสักให
ไดปละไมต่ํา กวา 15,000 ไร และ ไมกระยาเลยอีก ไมต่ํากวา 10,000 ไร นอกจากนี้ยังมีโครงการสงวน
และคุมครองสัตวปา โดยจัดตั้งเขตรักษาพันธุสัตวปาอีกปละ 1 เขตเปนอยางนอย จัดตั้งอุทยานแหงชาติ