Page 87 -
P. 87

ิ
                                            ์
                                                ิ
                             ื
                                ิ
                                                                                    ุ
                                                           ิ
              โครงการหนังสออเล็กทรอนกสเฉลมพระเกียรตสมเด็จพระเทพรตนราชสดาฯ สยามบรมราชกุมาร                  ี
                                                                           ั

                                                                                      ั
                                                                      ุ
                                                           ั
                                   “หอสมุด เทวาลยแสงบญในสวนอกษร”
                                                                 ็
                                        ้
                                                       ่
                         จําไดคลับคลายคลับคลาวาตอนเดกๆ  เคยอ่านวรรณกรรมเยาวชน
                               ้
                                                                                            ้
                          ึ่
                                  ็
                 ฉบับหนง ซึ่งเปนเรองเกี่ยวกับ เดกผู้ชายกําพราจรจัดคนหนง ที่ไดงานทําเปน
                                                                     ้
                                                       ็
                                                                                     ึ่
                                      ื่
                                                                                                       ็
                                                                                              ั
                 คนทําความสะอาดและคนรบใชในบานของศาสตราจารย์ทางปรชญาและ
                                                       ้
                                                            ้
                                                  ั
                                                                                        ี
                                        ึ่
                 อักษรศาสตร์ท่านหนง ฉากของเรองเนนไปที่ศาสตราจารย์ยินด และให้โอกาส
                                                       ื่
                                                            ้
                                                                 ุ
                 เดกรบใชคนนน อ่านหนงสอและใชห้องสมดส่วนตวยามว่างจากการงานทวไป
                   ็
                                            ั
                                               ื
                           ้
                                                         ้
                                                                                                    ั่
                                 ั้
                                                                          ั
                      ั
                                           ิ
                 ในบาน  ดวยความคดของศาสตราจารย์ผู้นั้นที่เชอมั่นว่าความสามารถของ
                                                                           ื่
                               ้
                      ้
                                                  ั
                 มนษย์  เปนสิ่งที่สามารถพฒนาได  หากไดรบการฝึกฝนเพิ่มเตมอย่างม                            ี
                                ็
                                                                         ั
                                                           ้
                    ุ
                                                                        ้
                                                                                               ิ
                                  ้
                                                      ั
                       ิ
                                                                                                       ็
                 ประสทธิภาพ ดวยห้องสมุดส่วนตวที่ใหญ่ที่สุดในเมือง ซึ่งเปรียบเสมือนหอเกบ
                                                 ิ
                  ั
                      ี
                 คมภร  ที่รวบรวมเอาสรรพวทยากรตาง  ๆ   ในสมยนนเอาไวทั้งหมด  ทําให้
                                                                                        ้
                                                                               ั้
                                                                            ั
                       ์
                                                           ่
                                                           ู
                                                       ิ่
                                                                                       ิ้
                                         ็
                 ความสามารถ ของเดกชายผู้นั้นเพมพนโดยไม่รู้ตัว เพราะเมื่อสนสุดการทํางาน
                                                                      ็
                                                                                         ่
                       ้
                                      ั
                                                                                  ่
                                                                                             ็
                                                                          ํ
                                                             ั้
                 ในหนาที่ในแตละวน ศาสตราจารย์จะตงประเดนคาถามตางๆ ตอเดกชายเพอ
                                                                                                       ื่
                                 ่
                 ถกเถียงกันให้ไดความร  นอกจากนนศาสตราจารย์ยังเปดโอกาสให้เดกชาย
                                   ้
                                                                                                  ็
                                                                                   ิ
                                                           ั้
                                           ู้
                                                                                        ิ
                                                                                  ั
                                                                ั
                                    ็
                                                 ่
                 ซักถามในประเดนข้อสงสัยตางๆ  เพื่อพฒนาและยกระดบสตปัญญาของเขา
                                                                                           ้
                                                      ั
                                                                                                ํ
                                                                                             ั
                                                 ี่
                                                                        ็
                 เมื่อวันหนงเวลาผ่านไป สิ่งทซึมซบเข้าไปในตวเดกชายทําให้เขาไดรบตาแหนง
                                                                    ั
                            ึ่
                                                                                                       ่
                                              ู้
                                  ้
                            ี
                                                                                                ี
                 อันทรงเกยรตดวยความรที่มีอยู่              ไม่ตองเปนเดกทําความสะอาดอกตอไป
                                                                                                    ่
                                                                ้
                                                                      ็
                                                                          ็
                                 ิ
                    ่
                                     ็
                                          ่
                          ้
                 แตมีหนาที่คอยเปนผู้ชวยของศาสตราจารย์แทน จนถึงเวลาที่ศาสตราจารย์ถึง
                 แก่อสัญกรรม  เดกชายผนั้นก็เตบใหญ  เขาจึงไดรบมอบหมายจากคณะมุข
                                              ู้
                                                                            ั
                                                                           ้
                                                              ่
                                                      ิ
                                      ็
                                  ื
                                                ํ
                                                      ํ
                                                             ่
                              ํ
                 มนตรีประจาเมอง  ให้ดารงตาแหนงศาสตราจารย์แทน  เพราะความร                                 ู้
                                                         ้
                                            ่
                                                                             ้
                 ความสามารถที่มีเรองเลาจากข้างตน  คงสะท้อนใหเห็นบทบาทที่สําคญของ
                                                                                                 ั
                                       ื่
                                                           72
   82   83   84   85   86   87   88   89   90   91   92