Page 163 -

ิ
์
ิ
ิ
ิ
ั
โครงการหนังสออเล็กทรอนกส เฉลมพระเกียรตสมเด็จพระเทพรตนราชสดาฯ สยามบรมราชกุมาร ี
ื
ุ
เรื่องเล่าพระไตรปิฎก
132
่
ในการช าระส่วนของกันคิว มีการใช้ฉบับของสายตะวันออกคือ“ฉบับจังหรือทีเรียกว่าลิถัง”
เปนต้นฉบับ แล้วนาฉบับ เซลปะและเถมปงมะ (สายตะวันตก) เปนตัวร่วมช าระ ส่วนของเตนคิว

็
็
ั
54
็

่
ได้นาฉบับจังของท่านบุตนเปนต้นฉบับ และได้นาฉบับอืน ๆ มาร่วมช าระ

ง) ฉบับโจเน
55
วัดโจเน ตั้งอยูในเขตอัมโดด้านทิศตะวันออกเฉียงเหนือของ ทิเบต ได้มี
่
การจัดพิมพ์พระไตรปฎกทิเบตในส่วนของกันคิวช่วงปช่วงคริสต์ศักราช 1733-1743, และส่วนเตนคิว
ี
ิ
ในช่วงปคริสต์ศักราช 1753-1773ในกรณีของกันคิว สันนิษฐานว่า มีรากฐานมาจากฉบับจัง (ลิถัง)
ี
ั
็
่
ซึงเปนของสายตะวันออก แต่ก็มีส่วนผสมของฉบับปกกิ่งและฉบับเดเก ดังนั้นต้นฉบับทีใช้
่
ของฉบับโจเน ยังเปนประเด็นทีต้องรอการค้นคว้าตรวจสอบในรายละเอียดต่อไป
่
็
จ) ฉบับลาซา
56
ด้วยด าริของดาไลลามะองค์ที 13 ท่านถุบเตนเกียโซ ཐུབ་བསན་རྒྱ་མཚོ་ ฉบับลาซา
่
้
ซึงพิมพ์เฉพาะ ในส่วนของกันคิวได้พิมพ์เสร็จสินในปคริสต์ศักราช 1934 ภายหลังท่านมรณภาพ
่
ี
57
ไปแล้ว ในสมัยนั้นการพิมพ์ ด้วยแท่นพิมพ์โลหะได้มีขึนแล้วในทิเบต ดังนั้นท่าน Tada Tōkan
้
ได้เสนอแนะการใช้เทคโนโลยีการพิมพ์ สมัยใหม่ในการจัดท าพระไตรปฎก แต่ท่านดาไลลามะเห็นว่า
ิ
ควรรักษาขนบธรรมเนียมประเพณีเดิมทีได้รักษาพุทธวจนะสืบทอดต่อกันมา ดังนั้นจึงตัดสินใจ
่
ใช้แท่นพิมพ์ไม้แบบเดิม

ิ
54 ผู้แปล: Kawaguchi Ekai 河口慧海 ได้อัญเชิญพระไตรปฎกทิเบตในส่วนกันคิวมาไว้ที่โตโยบุงโคะ และ
่
ส่วนเตนคิวไว้ทีคณะอักษรศาสตร์มหาวิทยาลัยโตเกียว ท่าน Tada Tōkan 多田等観 ได้อัญเชิญ
้
ี
ื
้
ทั้งสองส่วนนมาเก็บไว้ทีมหาวิทยาลัยโตโฮคุ และทางเซไคเซเทนได้รวบรวมเนอหา 3 หมวดจากเตนคิว
่
ของ มหาวิทยาลัยโตเกียว ได้แก่ มาธยมิกะ จิตตมาตร (วิชญาณวาท) และประมาณ นามาจัดท าการพิมพ์ใหม่อีกครั้ง

ในปจจุบันได้มีในรูปแบบแผ่นซีดี Microfiche ของ Koyasan ส่วนประเทศอินเดียและไต้หวันก็ได้ท า
ั
การพิมพ์ใหม่ขึนมา
้
ั
่
ึ
55 ผู้แปล: ภาษาจีนเรียกว่า 卓尼 ปจจุบันถือเปนหนงในเทศมณฑลของเขตการปกครองตนเองของชนชาติ
็
ทิเบต กานหนาน ในมณฑลกานซู่
56 ผู้แปล: thub bstan rgya mtsho
57 ผู้แปล: 多田等観