Page 33 -
P. 33

โครงการหนังสืออิเล็กทรอนิกส์ด้านการเกษตร เฉลิมพระเกียรติพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัว


                                                 บทที่  2 นโยบาย Bioeconomy

                                             บทที่ 2 นโยบาย Bioeconomy



                          การที่จะสามารถวางโครงรําง วิเคราะห๑และประเมินนโยบายทาง Bioeconomy  ของ

                   ประเทศไทยได๎นั้น จําเป็นต๎องมีการศึกษาเกี่ยวกับวิเคราะห๑นโยบายทาง Bioeconomy  ในกลุํม
                   ประเทศตํางๆ  ทั่วโลก โดยผู๎นําทางด๎าน Bioeconomy ที่มีหลักการที่ชัดเจนและมีความก๎าวหน๎าใน

                   การใช๎นโยบายทาง Bioeconomy แกํเศรษฐกิจของประเทศนั้นๆ ได๎แกํ กลุํมประเทศ G7 ซึ่งเป็นกลุํม

                   ประเทศที่มีสํวนแบํงการตลาดขนาดใหญํเมื่อเทียบกับเศรษฐกิจโลก ซึ่งปัจจัยหลายประการ เชํน

                   องค๑ประกอบของนวัตกรรม เศรษฐกิจ และการเมือง เป็นสิ่งสําคัญที่เป็นตัวชํวยกําหนดนโยบาย สํวน
                   ใหญํเกี่ยวข๎องกับมาตรการในการสํงเสริมนวัตกรรม เทคโนโลยี และการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ

                   เพื่อให๎เกิดการพัฒนาอยํางยั่งยืนของระบบนิเวศและทรัพยากรอยํางมีประสิทธิภาพ

                          ในปัจจุบันเป็นที่ยอมรับกันวํา นวัตกรรมทางการเกษตรได๎กลายเป็นสิ่งสําคัญที่เป็นตัวผลักดัน

                   ความก๎าวหน๎าทางอุตสาหกรรม เทคโนโลยีชีวภาพสามารถใช๎ประโยชน๑ได๎หลากหลาย เชํน ในการ
                   ผลิตเคมีภัณฑ๑ขั้นมูลฐานจนถึงการผลิตวัสดุนวัตกรรม เชํน พลาสติกชีวภาพหรือเส๎นใยคาร๑บอน

                   ชีวภาพ นอกจากนี้ยังมีการใช๎ก๏าซคาร๑บอนไดออกไซด๑ในอากาศ จุลินทรีย๑ และของเสียทางชีวภาพ

                   เป็นสารตั้งต๎นสําหรับการผลิตเชื้อเพลิงและสินค๎าโภคภัณฑ๑พื้นฐาน

                          อยํางไรก็ดี แตํละประเทศในกลุํม G7  ยังมีความแตกตํางทางนโยบายขั้นพื้นฐานของ
                   Bioeconomy ในกลุํมของสมาชิก G7 เอง เชํน สหรัฐอเมริกา เยอรมนี หรือญี่ปุุน ได๎มีการพัฒนา

                   กลยุทธ๑กับรายละเอียดเกี่ยวกับวิธีการที่จะสํงเสริมให๎เกิดการใช๎งานของชีวมวลและชีววิทยาศาสตร๑

                   เพื่อวัตถุประสงค๑ที่แตกตํางกัน  ประเทศอื่น ๆ เชํน อิตาลี หรือแคนาดา พยายามที่จะใช๎ประโยชน๑

                   จากภาคเอกชนที่มีอยูํเพื่อเป็นตัวผลักดันให๎เกิดการวิจัยที่สามารถกํอให๎เกิดประโยชน๑รํวมกันได๎
                   ประเทศที่มีทรัพยากรธรรมชาติน๎อย เชํน เยอรมนี ญี่ปุุน ฝรั่งเศส และอิตาลี มักจะมุํงเน๎นไปที่

                   ภาคอุตสาหกรรม และพยายามเป็นผู๎นําด๎านเทคโนโลยี สหราชอาณาจักรพยายามที่จะสํงเสริมและ

                   พัฒนาทางด๎านชีววิทยาศาสตร๑เพื่อใช๎ในอุตสาหกรรมที่มีมูลคําสูง สหรัฐอเมริกาได๎มีการพัฒนากลยุทธ๑

                   Bioeconomy โดยมีเปูาหมายในการเป็นผู๎นําด๎านเทคโนโลยีและการตลาดในการพัฒนาใน
                   อุตสาหกรรมชีวภาพ นอกจากนี้สหรัฐอเมริกาและแคนาดายังจัดวําเป็นประเทศที่มีทรัพยากรอุดม

                   สมบูรณ๑ จึงมีการจัดตั้งกองทุนเพื่อสํงเสริมกิจกรรมนวัตกรรมในเบื้องต๎น เพื่อชํวยขับเคลื่อนการผลิต

                   ในภาคอุตสาหกรรม  ซึ่งภาพรวมของนโยบายทางด๎าน Bioeconomy  ในกลุํมประเทศ G7  และ

                   สหภาพยุโรป (Patrick Dieckhoff, 2015) ดังแสดงในตารางที่ 2.1








                                                            13
   28   29   30   31   32   33   34   35   36   37   38